عملیات اورانوس ( به روسی: Опера́ция Ура́н ) عملیاتی نظامی بود که درطی جنگ جهانی دوم توسط ارتش سرخ در ناحیه استالینگراد علیه نیروهای محور انجام شد. در ۱۹ نوامبر سال ۱۹۴۲ ارتش سرخ یک ضد حمله گسترده با هدف محاصره کردن ارتش ششم ورماخت طرح و اجرا کرد. این عملیات به نبرد پنج ماهه استالینگراد خاتمه داد.
نبرد فرسایشی جبهه شرق، طولانی شدن خط لجستیکی، فرا رسیدن زمستان و تاخت و تاز همه جانبه قوای متفقین به قوای محور، همه و همه دست به دست هم شرایط را برای قوای محور و خصوصاً جبهه شرق وخیم کرده بودند. در مارس ۱۹۴۲ کلیه عملیات ها در داخل خاک شوروی به تدریج متوقف شد. علت آن گل آلود بودن زمین در بهار بود. تا ماه مه کار چندانی از هیچ یک از طرفین ساخته نبود. آنها از این فرصت برای رفع کاستی ها استفاده کردند. استالین تصمیم گرفت شمار سربازان ارتش سرخ را تا نه میلیون نفر افزایش دهد. آلمانی ها برای جایگزینی ۹۰۰٬۰۰۰ نفری که در ۱۹۴۱ از دست داده بودند، دست نیاز به سوی ضعیف ترین نیروهای موجود دراز کردند. وابستگی قوای آلمان به نیروهای مجار، رومانیایی و ایتالیایی بیش از پیش افزایش میافت. همچنین تصمیم آلمانی ها برای انتقال قوای زرهی و مکانیزه به جبهه غرب اوضاع را بدتر نیز کرد. با وجود شرایط فوق، هیتلر برنامه خود را برای اجرای عملیات مورد آبی اعلام کرد. قوای آلمان با انجام سلسله نبردهایی موفقیت آمیز، شبه جزیره کریمه را به اشغال به خود درآورد و ارتش سرخ را تا پشت رود ولگا به عقب راند و خسارات و تلفات سنگینی به ارتش سرخ وارد کرد. در ۹ اوت، نخستین دکل های حفاری نفت مایکوپ در دیدرس قوای آلمان قرار گرفت و پس از مدتی بدست قوای محور افتاد، اما روس ها چنان آسیبی به چاه های نفت زدند که نفعی به آلمانی ها نرساند. درحالی که تانک های آلمانی تا پای تپه های قفقاز پیش آمده بودند، کمبود تدارکات مانع از پیشروی بیشتر آنها شد. به دنباله آن ارتش ششم نیز که با مشکلات تدارکاتی دست به گریبان بود. به طرف استالینگراد پیشروی کرد. در ۲۱ اوت، پائولوس ارتش سرخ را در غرب دن تار و مار کرد و دو روز بعد به ولگا در شمال استالینگراد رسید.
محاصره شهری نظیر استالینگراد - به طول حدود ۳۲ کیلومتر در کرانه غربی رود ولگا ( که پهنای آن در این نقطه به ۱/۶ کیلومتر می رسید ) - کار ساده ای نبود. از همین رو اشغال آن فقط از حمله مستقیم امکان پذیر بود. محاصره استالینگراد مجموعاً ۵ ماه و ۱ هفته و ۳ روز به درازا انجامید. هسته اصلی استالینگراد متشکل از سربازان آلمانی و لایه بیرونی آن متشکل از قوای سایر کشورهای عضو قوای محور ( رومانیایی ها، مجارها، ایتالیایی ها ) بود. که از امکانات و تجهیزات مناسب بی بهره بودند. وظیفه آنها پشتیبانی از قوای پائولوس بود. ارتش سرخ با اطلاع دقیق از نقطه ضعف آلمان دو عملیات طراحی کردند:یکی عملیات اورانوس و دیگری عملیات مریخ.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنبرد فرسایشی جبهه شرق، طولانی شدن خط لجستیکی، فرا رسیدن زمستان و تاخت و تاز همه جانبه قوای متفقین به قوای محور، همه و همه دست به دست هم شرایط را برای قوای محور و خصوصاً جبهه شرق وخیم کرده بودند. در مارس ۱۹۴۲ کلیه عملیات ها در داخل خاک شوروی به تدریج متوقف شد. علت آن گل آلود بودن زمین در بهار بود. تا ماه مه کار چندانی از هیچ یک از طرفین ساخته نبود. آنها از این فرصت برای رفع کاستی ها استفاده کردند. استالین تصمیم گرفت شمار سربازان ارتش سرخ را تا نه میلیون نفر افزایش دهد. آلمانی ها برای جایگزینی ۹۰۰٬۰۰۰ نفری که در ۱۹۴۱ از دست داده بودند، دست نیاز به سوی ضعیف ترین نیروهای موجود دراز کردند. وابستگی قوای آلمان به نیروهای مجار، رومانیایی و ایتالیایی بیش از پیش افزایش میافت. همچنین تصمیم آلمانی ها برای انتقال قوای زرهی و مکانیزه به جبهه غرب اوضاع را بدتر نیز کرد. با وجود شرایط فوق، هیتلر برنامه خود را برای اجرای عملیات مورد آبی اعلام کرد. قوای آلمان با انجام سلسله نبردهایی موفقیت آمیز، شبه جزیره کریمه را به اشغال به خود درآورد و ارتش سرخ را تا پشت رود ولگا به عقب راند و خسارات و تلفات سنگینی به ارتش سرخ وارد کرد. در ۹ اوت، نخستین دکل های حفاری نفت مایکوپ در دیدرس قوای آلمان قرار گرفت و پس از مدتی بدست قوای محور افتاد، اما روس ها چنان آسیبی به چاه های نفت زدند که نفعی به آلمانی ها نرساند. درحالی که تانک های آلمانی تا پای تپه های قفقاز پیش آمده بودند، کمبود تدارکات مانع از پیشروی بیشتر آنها شد. به دنباله آن ارتش ششم نیز که با مشکلات تدارکاتی دست به گریبان بود. به طرف استالینگراد پیشروی کرد. در ۲۱ اوت، پائولوس ارتش سرخ را در غرب دن تار و مار کرد و دو روز بعد به ولگا در شمال استالینگراد رسید.
محاصره شهری نظیر استالینگراد - به طول حدود ۳۲ کیلومتر در کرانه غربی رود ولگا ( که پهنای آن در این نقطه به ۱/۶ کیلومتر می رسید ) - کار ساده ای نبود. از همین رو اشغال آن فقط از حمله مستقیم امکان پذیر بود. محاصره استالینگراد مجموعاً ۵ ماه و ۱ هفته و ۳ روز به درازا انجامید. هسته اصلی استالینگراد متشکل از سربازان آلمانی و لایه بیرونی آن متشکل از قوای سایر کشورهای عضو قوای محور ( رومانیایی ها، مجارها، ایتالیایی ها ) بود. که از امکانات و تجهیزات مناسب بی بهره بودند. وظیفه آنها پشتیبانی از قوای پائولوس بود. ارتش سرخ با اطلاع دقیق از نقطه ضعف آلمان دو عملیات طراحی کردند:یکی عملیات اورانوس و دیگری عملیات مریخ.
wiki: عملیات اورانوس