عملیات ارادهٔ جدی ( به انگلیسی: Operation Earnest Will ) عملیات ارتش آمریکا برای حفاظت از نفتکش های کویتی از حمله ایران در ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸ در زمان جنگ نفت کش ها در اواخر جنگ ایران و عراق بود.
این عملیات بزرگ ترین عملیات حفاظتی بعد از جنگ جهانی دوم بود.
... [مشاهده متن کامل]
کشتی های جنگی آمریکایی در خلیج فارس یکی از قسمت های مشخص این عملیات بود؛ ولی هواپیماهای آواکس نیروی هوایی اطلاعات اصلی از حمله کننده های احتمالی را در اختیار کشتی های تجاری و بالگردهای عملیات ویژه ارتش قرار می دادند.
در دسامبر ۱۹۸۶، دولت کویت از کابینه رونالد ریگان ریس جمهور وقت ایالات متحده تقاضا کرد تا نیروی دریای آمریکا را برای حفاظت از نفت کش های کویتی به خلیج فارس اعزام کند.
به این دلیل که قوانین آمریکا استفاده از کشتی های نیروی دریایی برای اسکورت دیگر کشورها با پرچم خارجی را ممنوع کرده است، ارتش این کشور این درخواست کویت را رد کرد. به نظر می رسد امکان حضور ناوگان اتحاد جماهیر شوروی و موافقت قبلی روس ها با اجاره دادن سه نفت کش به کویت، سبب گردید تا آمریکا سرانجام با اعزام ناوگان خود برای حمایت از نفتکش های کویتی که اینک دوباره با نام آمریکایی ثبت شده بودند و پرچم آمریکا داشتند موافقت کند.
حتی قبل از عملیات اراده جدی مشخص شد که خلیج فارس چقدر می تواند ناامن باشد، در ۱۷ مه، هواپیمای جنگی عراقی دو موشک اگزوست ( به انگلیسی: Exocet ) به سمت ناوچه موشک انداز استارک ( به انگلیسی: USS Stark ) شلیک کرد که باعث کشته شدن ۳۷ و زخمی شدن ۲۱ نفر شد، منابع رسمی عراقی البته اذعان داشتند که حمله اشتباهی صورت گرفته است.
عملیات اراده جدی با حرکت اولین کاروان اسکورت نفتکش های کویتی در تاریخ ۲۴ ژولای ۱۹۸۷ آغاز شد. در این عملیات تأمین امنیت نفتکش الرخاره ( به انگلیسی: Al - Rekkare ) برعهده کشور آمریکا بود و به همین دلیل نفتکش کویتی با نصب پرچم آمریکا و تغییر اسم خود به بریجتون ( به انگلیسی: Bridgeton ) توسط ناوهای جنگی آمریکا اسکورت شد تا از تنگه هرمز و خلیج فارس عبور نماید. برای حفظ امنیت نفتکش بریجتون، سه ناو جنگی به نام های کید، فوکس و کروملین در اطراف آن قرار گرفتند و مجموعه کاروان، شکل یک پیکان را به خود گرفته بود. بریجتون در فاصله ۱۳ مایلی غرب جزیره فارسی با مین های ایرانی برخورد کرد و یک حفره به اندازه ۴۳ مترمربع در بدنه نفتکش ایجاد شد. فرماندهٔ نفتکش بریجتون با بی سیم به ناوشکن های آمریکایی اطلاع داد که ما مورد اصابت قرار گرفتیم و در میدان مین قرار داریم. بعد از آسیب دیدن بریجتون، ناوهای آمریکایی تغییر آرایش دادند و هر سه خود را به پشت نفتکش رساندند تا مورد اصابت قرار نگیرند و نفتکش بریجتون به عنوان سپر محافظ برای ناوهای جنگی بود. منطقه ای که نفتکش بریجتون مورد اصابت قرار گرفت تحت فرماندهی نادر مهدوی ( فرمانده منطقه دوم نیروی دریایی سپاه ) قرار داشت و نیروهای نادر مهدوی این منطقه را مین گذاری کرده بودند. خبر اصابت بریجتون با مین در رسانه های خبری سر و صدای زیادی کرد.
این عملیات بزرگ ترین عملیات حفاظتی بعد از جنگ جهانی دوم بود.
... [مشاهده متن کامل]
کشتی های جنگی آمریکایی در خلیج فارس یکی از قسمت های مشخص این عملیات بود؛ ولی هواپیماهای آواکس نیروی هوایی اطلاعات اصلی از حمله کننده های احتمالی را در اختیار کشتی های تجاری و بالگردهای عملیات ویژه ارتش قرار می دادند.
در دسامبر ۱۹۸۶، دولت کویت از کابینه رونالد ریگان ریس جمهور وقت ایالات متحده تقاضا کرد تا نیروی دریای آمریکا را برای حفاظت از نفت کش های کویتی به خلیج فارس اعزام کند.
به این دلیل که قوانین آمریکا استفاده از کشتی های نیروی دریایی برای اسکورت دیگر کشورها با پرچم خارجی را ممنوع کرده است، ارتش این کشور این درخواست کویت را رد کرد. به نظر می رسد امکان حضور ناوگان اتحاد جماهیر شوروی و موافقت قبلی روس ها با اجاره دادن سه نفت کش به کویت، سبب گردید تا آمریکا سرانجام با اعزام ناوگان خود برای حمایت از نفتکش های کویتی که اینک دوباره با نام آمریکایی ثبت شده بودند و پرچم آمریکا داشتند موافقت کند.
حتی قبل از عملیات اراده جدی مشخص شد که خلیج فارس چقدر می تواند ناامن باشد، در ۱۷ مه، هواپیمای جنگی عراقی دو موشک اگزوست ( به انگلیسی: Exocet ) به سمت ناوچه موشک انداز استارک ( به انگلیسی: USS Stark ) شلیک کرد که باعث کشته شدن ۳۷ و زخمی شدن ۲۱ نفر شد، منابع رسمی عراقی البته اذعان داشتند که حمله اشتباهی صورت گرفته است.
عملیات اراده جدی با حرکت اولین کاروان اسکورت نفتکش های کویتی در تاریخ ۲۴ ژولای ۱۹۸۷ آغاز شد. در این عملیات تأمین امنیت نفتکش الرخاره ( به انگلیسی: Al - Rekkare ) برعهده کشور آمریکا بود و به همین دلیل نفتکش کویتی با نصب پرچم آمریکا و تغییر اسم خود به بریجتون ( به انگلیسی: Bridgeton ) توسط ناوهای جنگی آمریکا اسکورت شد تا از تنگه هرمز و خلیج فارس عبور نماید. برای حفظ امنیت نفتکش بریجتون، سه ناو جنگی به نام های کید، فوکس و کروملین در اطراف آن قرار گرفتند و مجموعه کاروان، شکل یک پیکان را به خود گرفته بود. بریجتون در فاصله ۱۳ مایلی غرب جزیره فارسی با مین های ایرانی برخورد کرد و یک حفره به اندازه ۴۳ مترمربع در بدنه نفتکش ایجاد شد. فرماندهٔ نفتکش بریجتون با بی سیم به ناوشکن های آمریکایی اطلاع داد که ما مورد اصابت قرار گرفتیم و در میدان مین قرار داریم. بعد از آسیب دیدن بریجتون، ناوهای آمریکایی تغییر آرایش دادند و هر سه خود را به پشت نفتکش رساندند تا مورد اصابت قرار نگیرند و نفتکش بریجتون به عنوان سپر محافظ برای ناوهای جنگی بود. منطقه ای که نفتکش بریجتون مورد اصابت قرار گرفت تحت فرماندهی نادر مهدوی ( فرمانده منطقه دوم نیروی دریایی سپاه ) قرار داشت و نیروهای نادر مهدوی این منطقه را مین گذاری کرده بودند. خبر اصابت بریجتون با مین در رسانه های خبری سر و صدای زیادی کرد.
