عمروی
لغت نامه دهخدا
عمروی. [ ع َ ری ] ( اِخ ) محمدبن عثمان بن سعید اسدی کوفی ، مکنی به ابوجعفر و مشهور به عمروی است. وی از دومین نواب خاصه اربعه حضرت ولی عصر ( ع ) بود. و در امانت ، عدالت وعفت همچون پدر خویش ( عثمان بن سعید ) بوده است. وی درجمادی الاولای سال 304 یا 305 هَ.ق. درگذشت و قبرش دربغداد نزدیکی درب سلمان قرار دارد و در آنجا مشهور به شیخ خلانی است. رجوع به ریحانةالادب ج 3 ص 133 شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید