عمرو تمیمی
لغت نامه دهخدا
عمرو تمیمی. [ ع َ رِ ت َ ] ( اِخ ) ابن سنان بن سمی تمیمی منقری ، مکنی به ابوربعی و مشهور به ابن اهتم. از خطبا و شعرای دوره جاهلیت و اسلام. اصل او از نجد است و چون بر پیغمبر ( ص ) وارد گشت اسلام آورد و فصاحت او در سخن مورد اعجاب و تحسین پیامبر ( ص ) قرار گرفت و در حق او گفتند«ان من البیان لَسِحراً». وی بسال 57 هَ.ق. درگذشت. ( از الاعلام زرکلی از الاصابة و البیان و التبیین ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید