عمرده

لغت نامه دهخدا

( عمردة ) عمردة. [ ع َ م َرْ رَ دَ ] ( اِخ ) نام خواهر مِشرَح و محوِّس و جَمَد و أبضعة از بنی معدیکرب ، که هر چهار را لعنت کرد نبی صلی اﷲ علیه و سلم. ( منتهی الارب ). رجوع به عقدالفرید ج 3 ص 342 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس