عمران خزاعی

لغت نامه دهخدا

عمران خزاعی. [ ع ِ ن ِ خ ُ ] ( اِخ ) ابن حصین بن عبیدبن خلف بن عبدنهم بن حذیفةبن جهمةبن غاضرةبن حبشةبن کعب بن عمرو خزاعی ، مکنی به ابونُجَید. از صحابیان و محدثان بود. وی در عام خیبر اسلام آورد و در چند غزوه شرکت داشت ، از جمله در غزوه فتح که حامل رایت بنی خزاعة بوده است. و گویند که وی از جانب خلیفه دوم مأمور تعلیم امور فقهی به اهل بصره گشت. و در سال 52 یا 53 هَ.ق. درگذشت. یکصدوسی حدیث از وی در کتب حدیث نقل شده است. ( از الاصابه ابن حجر، ترجمه شماره 6005 و الاعلام زرکلی ). و رجوع به ابونجید ( عمران بن... ) شود.

فرهنگ فارسی

ابن حصین بن عبید بن خلف بن عبد نهم ابن حذیفه بن جهمه بن غاضره بن حبشه بن کعب ابن عمرو خزاعی مکنی به ابو نجید

پیشنهاد کاربران

بپرس