عمر مطوعی

لغت نامه دهخدا

عمر مطوعی. [ ع ُ م َ رِ م ُطْ طَوْ وِ ] ( اِخ ) ابن علی مطوعی ، مکنی به ابوحفص. ادیب ، شاعر و از اهالی نیشابور بود. وی ابتدا در خدمت امیر ابوالفضل میکالی سر میکرد و کتاب «دَرج الغرر و دُرج الدرر» را درباره محاسن نظم و نثر میکالی نوشت ، سپس کتاب «حمد من اسمه أحمد» را در مقابل کتاب «فضل من اسمه الفضل » ثعالبی ( صاحب یتیمة ) نوشت. او را کتابهای دیگری نیز می باشد که از آنجمله است : أجناس التجنیس. وی در حدود سال 440 هَ.ق. درگذشت. ( از الاعلام زرکلی از یتیمةالدهر ج 4 ص 311، و اللباب ج 2 ص 151 ).

فرهنگ فارسی

ابن علی مطوعی مکنی به ابو حفص ادیب و شاعر و از اهالی نیشابور بود وی ابتدا در خدمت امیر ابوالفضل میکالی سر میکرد و کتاب درج الغرر و درج الدرر را درباره محاسن نظم و نثر میکالی نوشت

پیشنهاد کاربران

بپرس