عمر فودودی

لغت نامه دهخدا

عمر فودودی. [ ع ُ م َ رِ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲبن علی بن سعید فودودی. از وزرای زیرک و جبار فاس. وی ابتدا در خدمت سلطان ابوسلیم بود، سپس علیه سلطان توطئه ای چید و وی را بکشت. و «تاشفین » نامی را از بنی مرین به سلطنت نشاند و خود اداره تمام امور را به دست گرفت و چندی بعد بسال 763 هَ.ق. وی را نیز خلع کرد وبرای «ابی زیان » از بنی مرین بیعت گرفت و وی را نیز در هیچ کاری شرکت نداد. اندکی بعد عمربن عبداﷲ او را نیز بقتل رساند و در سال 767 هَ.ق. امیری دیگر از بنی مرین به نام عبدالعزیز چون از اندیشه های عمر مطلع بود بر وی پیشدستی کرد و بسال 768 هَ.ق. او را بقتل رسانید. ( از الاعلام زرکلی از الاستقصاء ج 2 ص 122 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس