عمر فارقی

لغت نامه دهخدا

عمر فارقی. [ ع ُ م َ رِ رِ ] ( اِخ ) ابن اسماعیل بن مسعود فارقی ربعی ، مکنی به ابوحفص و ملقب به رشیدالدین. وی ادیب ، مفسر و اصولی بود و در دیوان الانشاء مصر به کتابت اشتغال داشت. در سال 598 هَ.ق. متولد شد و بسال 687 هَ.ق. در ظاهریه مصر توسط سارقی خفه گردید. او راست : المقدمة الکبری و المقدمة الصغری در علم نحو. ( از الاعلام زرکلی از فوات الوفیات ج 2 ص 103 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس