عمر غزنوی
لغت نامه دهخدا
عمر غزنوی. [ ع ُ م َ رِ غ َ ن َ ] ( اِخ ) ابن اسحاق بن احمد هندی غزنوی ، مکنی به ابوحفص و ملقب به سراج الدین. وی فقیه و از بزرگان حنفیان بوده است. ( 704 - 773 هَ. ق ). او راست : 1- التوشیح ، در شرح الهدایة. 2- زبدةالاحکام فی اختلاف الائمة. 3 - الشامل. 4- شرح بدیعالنظام. 5- شرح الزیادات. 6- شرح عقیدة الطحاوی. 7- شرح المغنی. 8- الغرة المنیفة فی ترجیح مذهب ابی حنیفة. 9- الفتاوی السراجیة. ( از الاعلام زرکلی چ 2 ج 5 ص 199 ). رجوع به مآخذ ذیل شود: الفوائد البهیة ص 148، الدرر الکامنة ج 3 ص 154، نزهةالخواطر ج 2 ص 95، مفتاح السعادة ج 2 ص 58 و کشف الظنون ص 1198 و سایر صفحات.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید