عمر شلوبینی. [ ع ُ م َ رِ ش َ ل َ ] ( اِخ ) ابن محمدبن عبداﷲ ازدی شلوبینی ( شلوبین )، مکنی به ابوعلی. نحوی و لغوی قرن ششم و هفتم هجری. وی بسال 562 هَ.ق. در اشبیلیة تولد یافت و در همین شهر بسال 645 هَ.ق. درگذشت. اوراست : 1- تعلیقی بر کتاب سیبویه. 2- التوطئه ، که خلاصه ای از «القوانین » خود مؤلف است. 3- شرح مقدمه جزولیة، در نحو. 4- القوانین ، در علم زبان عربی. شلوبینی نسبت است به قلعه شلوبین یا شلوبینیة در جنوب اندلس. ( از الاعلام زرکلی از وفیات الاعیان ج 1 ص 382، و روض المناظر ابن شحنة ).
