عمر تجیبی

لغت نامه دهخدا

عمر تجیبی. [ ع ُ م َ رِ ت ُ ] ( اِخ ) ابن محمدبن عبداﷲبن محمدبن مسلمه تجیبی ، مکنی به ابوحفص و ملقب به المتوکل. آخرین تن از ملوک بنی افطس در بطلیوس اندلس. وی بسال 473 هَ.ق. پس از درگذشت برادرش یحیی المنصور به سلطنت رسید و بسال 489 هَ.ق. خود و دو فرزندش به نامهای افضل و عباس ، به دست ابن تاشفین به قتل رسیدند. وی شخصی ادیب و شاعر بود. ( از الاعلام زرکلی از تاریخ ابن خلدون ج 4 ص 160 و ج 6 ص 187 و المغرب فی حلی المغرب ).

فرهنگ فارسی

ابن محمد بن عبدالله بن محمد بن مسلمه تجیبی مکنی به ابو حفص و ملقب به المتوکل

پیشنهاد کاربران

بپرس