[ویکی فقه] عمر بن عبدالله بن احمد (۸۸۴ -۹۵۲ق /۱۴۷۹- ۱۵۴۵م )، از افراد مشهور خاندان بامخرمه، فقیه ، صوفی و شاعر بود.
وی در هجرین به دنیا آمد. چون پدرش منصب قضای عدن را برعهده داشت ، از همان اوان کودکی به همراه خانواده به آنجا رفت . فقه را نزد پدر و برادرش عبدالله طیب آموخت . بعد از مرگ پدر در ۹۰۳ق ، از محضر درس استادان دیگری همچون سید ابوبکر ابن عبدالله عیدروس و شیخ محمد ابن علی باجرفیل بهره برد و برای کسب علم به زبید، شحر و جاهای دیگر سفر کرد. دیری نپایید که خود از مشاهیر هجرین شد و شاگردان بسیار یافت .
تبعید
نفوذ دینی و سیاسی - اجتماعی او به حدی بود که او را با دولت مردان دَوْعن و نیز هجرین درگیر ساخت . از این رو، سلطان بدر کثیری او را ۳ بار به شحر (الساحل ) تبعید کرد؛ اما این تبعیدها نه تنها تأثیری در روحیه پرتلاطم وی نداشت ، بلکه او را بر انجام دادن تکلیف خویش مصم تر ساخت . بدین سبب ، دستگاه حکومتی برای اینکه بتواند او را مستقیماً زیر نظر داشته باشد، به سَیوون منتقلش کرد .
گرایش به تصوف
عمر تا پیش از آشنایی با عبدالرحمان بن باهرمز صوفی (د ۹۱۴ق / ۱۵۰۸م )، فقیهی پرآوازه بود، اما تحت تأثیر باهرمز چنان به تصوف گرایش یافت که حتی بعدها پسرش از آوردن نام او در طبقات الفقها خودداری کرد شاید سبب اصلی تبعید وی نیز همین صوفی گرایی بوده باشد، چرا که او همه سنت های جاری را زیر پا نهاد و یکسره به عبدالرحمان باهرمز پیوست و از نزدیک ترین و برترین شاگردان او شد و در ۹۱۳ق ، یک سال قبل از مرگ شیخش ، از دست او خرقه پوشید و تا پایان عمر در سیوون جانشین باهرمز صوفی بود.
درگذشت
...
وی در هجرین به دنیا آمد. چون پدرش منصب قضای عدن را برعهده داشت ، از همان اوان کودکی به همراه خانواده به آنجا رفت . فقه را نزد پدر و برادرش عبدالله طیب آموخت . بعد از مرگ پدر در ۹۰۳ق ، از محضر درس استادان دیگری همچون سید ابوبکر ابن عبدالله عیدروس و شیخ محمد ابن علی باجرفیل بهره برد و برای کسب علم به زبید، شحر و جاهای دیگر سفر کرد. دیری نپایید که خود از مشاهیر هجرین شد و شاگردان بسیار یافت .
تبعید
نفوذ دینی و سیاسی - اجتماعی او به حدی بود که او را با دولت مردان دَوْعن و نیز هجرین درگیر ساخت . از این رو، سلطان بدر کثیری او را ۳ بار به شحر (الساحل ) تبعید کرد؛ اما این تبعیدها نه تنها تأثیری در روحیه پرتلاطم وی نداشت ، بلکه او را بر انجام دادن تکلیف خویش مصم تر ساخت . بدین سبب ، دستگاه حکومتی برای اینکه بتواند او را مستقیماً زیر نظر داشته باشد، به سَیوون منتقلش کرد .
گرایش به تصوف
عمر تا پیش از آشنایی با عبدالرحمان بن باهرمز صوفی (د ۹۱۴ق / ۱۵۰۸م )، فقیهی پرآوازه بود، اما تحت تأثیر باهرمز چنان به تصوف گرایش یافت که حتی بعدها پسرش از آوردن نام او در طبقات الفقها خودداری کرد شاید سبب اصلی تبعید وی نیز همین صوفی گرایی بوده باشد، چرا که او همه سنت های جاری را زیر پا نهاد و یکسره به عبدالرحمان باهرمز پیوست و از نزدیک ترین و برترین شاگردان او شد و در ۹۱۳ق ، یک سال قبل از مرگ شیخش ، از دست او خرقه پوشید و تا پایان عمر در سیوون جانشین باهرمز صوفی بود.
درگذشت
...
wikifeqh: عمر_بن_عبدالله_بامخرمه