عمر بن سهلان ساوی

[ویکی فقه] زین الدین عمر بن سهلان ساوی، قاضی، حکیم و منطقی نام آور قرن ۶ ق/ ۱۲ م، است.
اطلاعات ما درباره زندگانی او بسیار اندک است. همین اندازه می دانیم که مدت ها در زادگاه خود، ساوه، عهده دار منصب قضا بود و سپس به علت نامعلومی از این کار دست بازداشته و از ساوه به نیشابور رفته و همان جا ماندگار شده است. از این پس، وی در نیشابور به تحصیل و تحقیق و مکاتبه و مراوده با دانشمندان مشغول بوده و از راه استنساخ کتب، مخصوصا آثار ابن سینا، روزگار می گذرانیده است. ابن سهلان، چنان که خود می نویسد بیشتر عمر را «در پرورش انواع علوم به سر برده است، چه آنچه به علوم شرع تعلق دارد و چه آنچه به علوم حکمت».
دریای علم
سال تولد و وفات او به درستی معلوم نیست؛ تنها نکته روشن این است که وی معاصر سلطان سنجر سلجوقی (۵۱۱- ۵۵۲ ق) بوده و یکی از کتاب های خود، «الرسالة السنجریة فی الکائنات العنصریة» را به نام او کرده است. منابع متاخر، بی آنکه به ماخذی استناد کنند، سال وفات او را ۵۴۰ ق/ ۱۱۴۵ م نوشته اند، اما بیهقی که خود با او دوستی و مراوده داشته و در ۵۶۵ ق، وفات یافته است، اشاره ای به تاریخ درگذشت وی نمی کند و فقط می گوید با او رفت و آمد داشتم و او را دریای مواجی از دانش ها یافتم. به نوشته بیهقی- که قدیم ترین ماخذ درباره اوست- پس از مرگ ابن سهلان، در مراسم سوگواری او در ساوه، کتابخانه اش آتش گرفت و در این آتش سوزی برخی از مصنفات خود وی نیز از میان رفت.
اساتید
از استادان و شاگردان ابن سهلان، اطلاع دقیقی در دست نیست. از استادان او فقط شرف الزمان سید محمد بن یوسف ایلاقی (۵۳۶ ق)، فیلسوف و پزشک معروف را نام برده اند که ظاهرا ابن سهلان نزد او طب و فلسفه آموخته است.
شهرت در علم
...