عماسا

لغت نامه دهخدا

عماسا. [ ماس ْ سا ] ( اِخ ) معنای لغوی آن در قاموس کتاب مقدس «گوسفند» ذکر شده است و سپس مینویسد که نام دو تن بود. یکی عماسا پسر ثیرا و ابی جایل که در کناة آبشالوم شراکت میداشت و سردار لشکرش بود و سرانجام به دست یوآب سپهسالار داود به قتل رسید، و دیگری «عماسا» رئیس «افرائیمی » پسر «حدلای » که در سلطنت «احاز» ریاست می داشت. رجوع به قاموس کتاب مقدس شود.

دانشنامه آزاد فارسی

عَماسا (Amasa)
(در عبری به معنی «باربر») در عهد عتیق، پسر یِترای اسماعیلی و ابیجایل خواهر داود. فرماندۀ لشکر ابشالوم بود. پس از آن که از یوآب شکست خورد، تسلیم داود شد و جای یوآب را در مقام سرفرماندهی گرفت. یوآب با نیرنگی او را کنار «سنگ بزرگی در جِبعون» به قتل رساند.

پیشنهاد کاربران

بپرس