عماره ٔ نجاری
لغت نامه دهخدا
عماره نجاری. [ ع ُ رَ ی ِ ن َج ْ جا ] ( اِخ ) ابن عمروبن حزم نجاری انصاری. وی تابعی و از بزرگان و شریفان مدینه بود و از یاران بزرگ عبداﷲ زبیر به شمار میرفت ودر جنگهای وی با بنی مروان شرکت داشت. و در سال 73 هَ.ق. در همان روزی که زبیر کشته شد وی نیز بقتل رسید و سر او همراه سر عبداﷲ زبیر و عبداﷲبن صفوان به مدینه و از آنجا به شام نزد عبدالملک بن مروان فرستاده شد. ( الاعلام زرکلی از تاریخ ابن اثیر ج 4 ص 138، تاریخ الاسلام ذهبی ج 3 ص 115 و تهذیب التهذیب ج 7 ص 420 ).
عماره نجاری. [ ع ُ رَ ی ِ ن َج ْ جا ] ( اِخ ) ابن مخلدبن حرث انصاری نجاری. صحابی بود و «موسی بن عقبة» وی را ازشهدای غزوه احد دانسته است ، اما «ابن اسحاق » عامربن مخلد را جزء کسانی که در غزوه احد شهید گشته یاد میکند و میگوید که وی در غزوه بدر نیز شرکت داشت. وبنظر میرسد که این دو تن یکی باشند. ( از الاصابة ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید