عماره ٔ حکمی

لغت نامه دهخدا

عماره حکمی. [ ع ُ رَ ی ِ ح َ ک َ ] ( اِخ ) ابن علی بن احمد حکمی مَذحجی یمنی شافعی ، مکنی به ابومحمد و ملقب به نجم الدین. فقیه و شاعر یمن در قرن ششم هجری. رجوع به عماره یمنی شافعی ( ابن علی بن احمد... ) شود.

فرهنگ فارسی

ابن علی ابن احمد حکمی مذحجی یمنی شافعی مکنی به ابو محمد و ملقب به نجم الدین فقیه و شاعر یمن در قرن ششم هجری

پیشنهاد کاربران

بپرس