عُمارۀ مَرْوَزی، اَبومَنصور (قرن ۴ و نیمۀ اول قرن ۵ق)
شاعر ایرانی. ستایشگر محمود غزنوی بود و قطعه ای نیز در سوک منتصر سامانی ـ آخرین امیر سامانی ـ سروده است. در ایجاد مضامین لطیف و تشبیهات بدیع توانا بود. از ابیات پراکندۀ او ۱۰۴ بیت در فرهنگ ها و تذکره ها به جا مانده است که ذوق سرشار و نازک اندیشی او در آن ها مشخص است.
شاعر ایرانی. ستایشگر محمود غزنوی بود و قطعه ای نیز در سوک منتصر سامانی ـ آخرین امیر سامانی ـ سروده است. در ایجاد مضامین لطیف و تشبیهات بدیع توانا بود. از ابیات پراکندۀ او ۱۰۴ بیت در فرهنگ ها و تذکره ها به جا مانده است که ذوق سرشار و نازک اندیشی او در آن ها مشخص است.