عمارت گری. [ ع َ / ع ِ رَ گ َ ] ( حامص مرکب ) عمل عمارت گر و شغل معمار. شغل بنّا. ( ناظم الاطباء ). معماری. بنّائی : سکندر که کرد آن عمارتگری کجا تا کجا سد اسکندری.نظامی.در آن سنگ بسته دز اوج سای عمارتگری کرد بسیار جای.نظامی.