عمارت یا کاخ صیامی مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان بهشهر، روستای گرجی محله واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۵۴۰۷ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بنا در جنوب شرق محله میانده در دامنه تپه های جنوبی روستا واقع شده است. بعدها در ضلع شمالی این بنا تکیه ای ساخته شد. این عمارت در زمان ثبت حدود ۱۲۰ سال قدمت داشت.
... [مشاهده متن کامل]
عمارت از دو بخش تشکیل شده است. ساختمان با ترکیب معماری ایرانی و گرجی و باغ - حیاط ایرانی. دیوارهای پیرامونی عمارت نبز در ابتدا با طرح و معماری ساخته شده بود که پس از درگذشت حاج اسماعیل و تقسیم باغ بین فرزندان او اثری از دیوار اولیه باقی نمانده است.
این عمارت در دو طبقه روی زمین و یک طبقه زیرزمین بنا شده است. به نظر می رسد این عمارت با الهام از معماری گرجی بنا شده باشد. عناصر معماری این ساختمان با ساختمان صفی آباد و بناهای موجود در مجموعه تاریخی فرح آباد شباهت هایی دارد.
سقف بنا با سفال قرمز پوشیده شده است. طبقه بالا اتاقی است مستطیل یکپارچه با ۱۲ درب که روی هر ضلع آن ۳ درب با طاق قوسی قرار دارد. دور تا دور این اتاق بالکنی وسیع قرار دارد. بالکن شمالی و غربی مشرف به خانه های روستایی است و در شرق نمای خانه باغها و در جنوب بلندای تپه های مملو از درختچه های انار ترش به چشم می آید. این طبقه را بهارخواب می خواندند و معمولاً در بهار و تابستان دربهای دو سوی بادگیر ساختمان را باز می گذاشتند تا جریان طبیعی هوا در کنار رطوبت سفالهای سقف، هوای اتاق را مطبوع کند. این طبقه برای پذیرایی از میهمانان نیز استفاده می شد. طبقه زیرین محل اقامت خانواده بود. ورود به این قسمت از ساختمان، شبیه طبقه بالا با گذر از زیر ۱۲ تاق آجری قوسی امکان پذیر بود. در زیرزمین درست در وسط بنا حوضی قرار داشت که آب از جوی جنوبی وارد آن شده و سرریز حوض می توانست وارد سوی جوی در سه ضلع حوض شود. این حوض در اوج گرمای تابستان محیط را خنک نگاه می داشت و در ضمن گفته می شود که وجود آن در زیرزمین باعث پایداری بنا در تکانه های زمین نیز می شد.
سقف سفالی بر دیواره های طبقه بالا و ۲۸ ستون چوبی منقوش - که دور تا دور بالکن سراسری را مزین کرده اند ( ۷ ستون در عرض بنا و ۹ ستون روی طول ) - قرار گرفته است. شبکه های چوبی ظریفی دور محوطه تراس را محصور کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
عمارت از دو بخش تشکیل شده است. ساختمان با ترکیب معماری ایرانی و گرجی و باغ - حیاط ایرانی. دیوارهای پیرامونی عمارت نبز در ابتدا با طرح و معماری ساخته شده بود که پس از درگذشت حاج اسماعیل و تقسیم باغ بین فرزندان او اثری از دیوار اولیه باقی نمانده است.
این عمارت در دو طبقه روی زمین و یک طبقه زیرزمین بنا شده است. به نظر می رسد این عمارت با الهام از معماری گرجی بنا شده باشد. عناصر معماری این ساختمان با ساختمان صفی آباد و بناهای موجود در مجموعه تاریخی فرح آباد شباهت هایی دارد.
سقف بنا با سفال قرمز پوشیده شده است. طبقه بالا اتاقی است مستطیل یکپارچه با ۱۲ درب که روی هر ضلع آن ۳ درب با طاق قوسی قرار دارد. دور تا دور این اتاق بالکنی وسیع قرار دارد. بالکن شمالی و غربی مشرف به خانه های روستایی است و در شرق نمای خانه باغها و در جنوب بلندای تپه های مملو از درختچه های انار ترش به چشم می آید. این طبقه را بهارخواب می خواندند و معمولاً در بهار و تابستان دربهای دو سوی بادگیر ساختمان را باز می گذاشتند تا جریان طبیعی هوا در کنار رطوبت سفالهای سقف، هوای اتاق را مطبوع کند. این طبقه برای پذیرایی از میهمانان نیز استفاده می شد. طبقه زیرین محل اقامت خانواده بود. ورود به این قسمت از ساختمان، شبیه طبقه بالا با گذر از زیر ۱۲ تاق آجری قوسی امکان پذیر بود. در زیرزمین درست در وسط بنا حوضی قرار داشت که آب از جوی جنوبی وارد آن شده و سرریز حوض می توانست وارد سوی جوی در سه ضلع حوض شود. این حوض در اوج گرمای تابستان محیط را خنک نگاه می داشت و در ضمن گفته می شود که وجود آن در زیرزمین باعث پایداری بنا در تکانه های زمین نیز می شد.
سقف سفالی بر دیواره های طبقه بالا و ۲۸ ستون چوبی منقوش - که دور تا دور بالکن سراسری را مزین کرده اند ( ۷ ستون در عرض بنا و ۹ ستون روی طول ) - قرار گرفته است. شبکه های چوبی ظریفی دور محوطه تراس را محصور کرده است.
