عمادالدین مروزی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ م َرْ وَ ] ( اِخ ) ذوالفقاربن محمدبن معبدبن حسن حسنی مروزی ، مکنی به ابوالصمصام و ابوالوضاح و ملقب به عمادالدین و مشهور به سیدعمادالدین. نام او را به صورت «سیدذوالفقاربن مَعَدّ حسینی مروزی » نیز آورده اند. وی از علما و فقهای نامی امامیه در قرن ششم هَ. ق. بود که از شیخ طوسی ( متوفی 460 هَ. ق. ) و سیدمرتضی ( متوفی 436 هَ. ق. ) و دیگران روایت می کند. و خود از مشایخ روایت ابن شهرآشوب و قطب راوندی و دیگران بوده است. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 107 از هدیة العارفین ص 23 و مستدرک الوسائل ص 495 و تنقیح المقال ).
فرهنگ فارسی
ذوالفقار بن محمد بن معبد بن حسن حسنی مروزی مکنی به ابوالصمصام و ابوالوضاح و ملقب به عماد الدین و مشهور به سید عماد الدین
