عمادالدین زوزنی

لغت نامه دهخدا

عمادالدین زوزنی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ زو زَ ] ( اِخ ) از شعرای قرن هشتم هَ. ق. مشهور به عماد زوزنی و ملک عماد خوافی زوزنی. وی از شعرای عهد سلاجقه و مداح طغان شاه و اهل زوزن و از تلامذه سیدحسن غزنوی بود. وی پس از مدتی مداحی ، به ارشاد امام غزالی ترک دنیا گفت. و قدم به دایره سیر و سلوک و تصوف گذاشت. این دو بیت از اشعار اوست که در حین استیذان ورود به مجلس غزالی گفته است :
خرد را دوش می گفتم که این کهنه جهان از کی
شداز غوغای شیطان و ز سودای هوی خالی
خرد گفتا عجب دارم که می دانی و می پرسی
بعهد علم غزالی ، بعهد علم غزالی.
عماد زوزنی را درباره تاریخ وفات زین الدین ابوبکر تایبادی ( متوفی در سال 791 هَ. ق. ) قطعه شعری است که در تاریخ حبیب السیر منقول است. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 129 از قاموس الاعلام ج 5 ص 3205 و سفینةالشعراء ص 33 ) ( الذریعه ج 9 ص 766 از تذکره دولتشاه سمرقندی ج 1 ص 42 و آتشکده آذر ص 77 و نفحات الانس و مجمعالفصحاء ج 1 ص 352 و روزروشن ص 474 ). نیز رجوع به تاریخ حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 641 و ج 3 ص 543 شود.

فرهنگ فارسی

از شعرای قرن هشتم هجری مشهور به عماد زوزنی و ملک عماد خوافی زوزنی

پیشنهاد کاربران

بپرس