عِمادالدّین دِیْلَمی ( ـ۴۴۰ق)
(یا: باکالیجار مرزبان) از امیران آلِ بویَه (حک: ۴۱۵ـ۴۴۰ق) در فارس. فرزند سلطان الدولۀ دیلمی بود و در سال های ۴۳۰ تا ۴۳۵ق به بغداد حمله کرد و به امیرالاُمرایی و حکومت رسید. او در مقایسه با دیگر امیران آل بویه حکومتی استوارتر داشت و از خلیفه عباسی لقب «مُحیی الدّین» گرفت و فرمانروایان بین النهرین را مطیع خویش کرد. در دوران حکومتِ عمادالدین، هرچند در ۴۳۹ق با طُغْرُل سَلْجُوقی صلح کرد، کرمان از تسلط آل بویه خارج شد.
(یا: باکالیجار مرزبان) از امیران آلِ بویَه (حک: ۴۱۵ـ۴۴۰ق) در فارس. فرزند سلطان الدولۀ دیلمی بود و در سال های ۴۳۰ تا ۴۳۵ق به بغداد حمله کرد و به امیرالاُمرایی و حکومت رسید. او در مقایسه با دیگر امیران آل بویه حکومتی استوارتر داشت و از خلیفه عباسی لقب «مُحیی الدّین» گرفت و فرمانروایان بین النهرین را مطیع خویش کرد. در دوران حکومتِ عمادالدین، هرچند در ۴۳۹ق با طُغْرُل سَلْجُوقی صلح کرد، کرمان از تسلط آل بویه خارج شد.
wikijoo: عمادالدین_دیلمی