عمادالدین دولتشاهی ( ۱۲۸۸ کرمانشاه - ۱۳۷۰ تهران ) پژوهشگر فرهنگ و زبان های باستانی ایران بود که به واسطهٔ نظریات باستان گرایانهٔ متفاوتش در رابطه با ریشه های جغرافیایی اوستا و شاهنامه شناخته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
عمادالدین دولتشاهی در سال ۱۲۸۸ در کرمانشاه در خانواده ای از خاندان دولتشاهی قاجار و نوادگان شاهزاده امام قلی میرزا عمادالدوله دولتشاه پسر فتحعلی شاه قاجار به دنیا آمد. پدرش حسنعلی میرزا از مالکان بزرگ گلپایگان و هفت دوره نماینده گلپایگان و خوانسار در مجلس شورای ملی بود.
دولتشاهی در دورانی دست به پژوهش زد که باستان گرایی بر اکثر پژوهش های مربوط به تاریخ و فرهنگ ایران غلبه داشت. عمادالدین دولتشاهی تحت تأثیر جریان غالب باستان گرایی به پژوهش در زبان های باستانی ایران به ویژه زبان اوستایی دست زد. او که به واسطهٔ تولد در کرمانشاه با زبان کردی آشنایی داشت، متوجه همانندی های بسیاری میان زبان های کردی و اوستایی شد.
نخستین اثر پژوهشی دولتشاهی در شماره های ۶ و ۷ نشریهٔ گرامی نامهٔ فرَوَهَر، در آبان و آذرماه ۱۳۶۲ به کوشش فریدون جنیدی به چاپ رسید. پس از آن کتابی به نام جغرافیای غرب ایران یا کوه های ناشناختهٔ اوستا نوشت که در آن ترجمهٔ جدیدی از بخشی از زامیادیشت اوستا ارائه کرد.
عمادالدین دولتشاهی در کرمانشاه روزنامه ای به نام گنجور منتشر می کرد. انتشار این روزنامه از سال ۱۳۳۰ آغاز شد و پس از مدتی تعطیل شد.
عمادالدین دولتشاهی معتقد بود که نام های جغرافیایی اوستا و شاهنامه را باید نه در شرق ایران، بلکه در غرب ایران دنبال کرد. به باور دولتشاهی پورداود به دلیل عدم آشنایی با زبان کردی متوجه بعضی مسائل جغرافیایی اوستا نشده و آن ها را گنگ ترجمه کرده است. او در آثار خود می کوشد با تکیه بر شباهت های میان نام جای ها و اسامی افراد و مکان ها نشان دهد که محل وقوع حوادث در بخش حماسی و اسطوره ای در اوستا و شاهنامه غرب ایران و کردستان بوده است. او همچنین اشو زرتشت را کرد می دانست و معتقد بود که رستم نیز زادهٔ کردستان است و شهر سمنگان که رستم و تهمینه در آن ازدواج کردند، در غرب ایران و در همسایگی کوه بیستون قرار دارد.
دولتشاهی همچنین در رابطه با نام شهرهای غرب ایران نیز نظریات متفاوتی ارائه داد. معتقد بود نام قدیم شهر اسلام آباد غرب یعنی هارون آباد که در گویش مردم بومی آرونیاوا گفته می شود، درواقع نه از واژهٔ هارون بلکه از واژه آروینیا گرفته شده که لقب سرداری به نام سولوسونو بوده است. دولتشاهی همچنین نام های جغرافیایی غرب ایران همچون زواره کوه، هفت آشیان، زویری، مرِگ، مانِشت، گواور، تجر، سروِنو و . . . را به اقوام اسطوره ای ایران همچون پیشدادیان و کیانیان منتسب می کند.
... [مشاهده متن کامل]
عمادالدین دولتشاهی در سال ۱۲۸۸ در کرمانشاه در خانواده ای از خاندان دولتشاهی قاجار و نوادگان شاهزاده امام قلی میرزا عمادالدوله دولتشاه پسر فتحعلی شاه قاجار به دنیا آمد. پدرش حسنعلی میرزا از مالکان بزرگ گلپایگان و هفت دوره نماینده گلپایگان و خوانسار در مجلس شورای ملی بود.
دولتشاهی در دورانی دست به پژوهش زد که باستان گرایی بر اکثر پژوهش های مربوط به تاریخ و فرهنگ ایران غلبه داشت. عمادالدین دولتشاهی تحت تأثیر جریان غالب باستان گرایی به پژوهش در زبان های باستانی ایران به ویژه زبان اوستایی دست زد. او که به واسطهٔ تولد در کرمانشاه با زبان کردی آشنایی داشت، متوجه همانندی های بسیاری میان زبان های کردی و اوستایی شد.
نخستین اثر پژوهشی دولتشاهی در شماره های ۶ و ۷ نشریهٔ گرامی نامهٔ فرَوَهَر، در آبان و آذرماه ۱۳۶۲ به کوشش فریدون جنیدی به چاپ رسید. پس از آن کتابی به نام جغرافیای غرب ایران یا کوه های ناشناختهٔ اوستا نوشت که در آن ترجمهٔ جدیدی از بخشی از زامیادیشت اوستا ارائه کرد.
عمادالدین دولتشاهی در کرمانشاه روزنامه ای به نام گنجور منتشر می کرد. انتشار این روزنامه از سال ۱۳۳۰ آغاز شد و پس از مدتی تعطیل شد.
عمادالدین دولتشاهی معتقد بود که نام های جغرافیایی اوستا و شاهنامه را باید نه در شرق ایران، بلکه در غرب ایران دنبال کرد. به باور دولتشاهی پورداود به دلیل عدم آشنایی با زبان کردی متوجه بعضی مسائل جغرافیایی اوستا نشده و آن ها را گنگ ترجمه کرده است. او در آثار خود می کوشد با تکیه بر شباهت های میان نام جای ها و اسامی افراد و مکان ها نشان دهد که محل وقوع حوادث در بخش حماسی و اسطوره ای در اوستا و شاهنامه غرب ایران و کردستان بوده است. او همچنین اشو زرتشت را کرد می دانست و معتقد بود که رستم نیز زادهٔ کردستان است و شهر سمنگان که رستم و تهمینه در آن ازدواج کردند، در غرب ایران و در همسایگی کوه بیستون قرار دارد.
دولتشاهی همچنین در رابطه با نام شهرهای غرب ایران نیز نظریات متفاوتی ارائه داد. معتقد بود نام قدیم شهر اسلام آباد غرب یعنی هارون آباد که در گویش مردم بومی آرونیاوا گفته می شود، درواقع نه از واژهٔ هارون بلکه از واژه آروینیا گرفته شده که لقب سرداری به نام سولوسونو بوده است. دولتشاهی همچنین نام های جغرافیایی غرب ایران همچون زواره کوه، هفت آشیان، زویری، مرِگ، مانِشت، گواور، تجر، سروِنو و . . . را به اقوام اسطوره ای ایران همچون پیشدادیان و کیانیان منتسب می کند.
