عمادالدین ایوبی
لغت نامه دهخدا
عمادالدین ایوبی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ اَی ْ یو ] ( اِخ ) اسماعیل بن علی بن محمودبن عمربن شاهنشاه بن ایوب ایوبی ، ملقب به عمادالدین و الملک الصالح و الملک المؤید و مکنی به ابوالفداء. از ایوبیان دمشق و حماة. رجوع به ابوالفداء و اسماعیل ( ابن علی بن شاهنشاه... ) و اسماعیل ( ابن علی بن شاهنشاه... ) و اسماعیل ( ابن علی بن محمودبن عمربن... ) شود.
عمادالدین ایوبی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ اَی ْ یو ] ( اِخ ) ( الملک الناصر ) عثمان بن صلاح الدین یوسف ، ملقب به عمادالدین و مشهور به الملک العزیز و مکنی به ابوالفتح. دومین از امرای ایوبی مصر بود که در بیست وهفتم صفر سال 589 هَ. ق. به جای پدر خویش به سلطنت نشست و در بیست وهفتم محرم سال 595 هَ. ق. درگذشت. ( از طبقات سلاطین اسلام استانلی لین پول ص 67 ) ( معجم الانساب زامباور ص 150 ).
عمادالدین ایوبی.[ ع ِ دُدْ دی ن ِ اَی ْ یو ] ( اِخ ) عثمان بن عادل ایوبی ، ملقب به عمادالدین و مشهور به الملک العزیز ( غیر از الملک العزیزبن الملک الناصر ). وی از ایوبیان بودکه از سال 608 هَ. ق. الی 630 هَ. ق. در باتیاس وسبیبه حکومت کرد. ( از معجم الانساب زامباور ص 154 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید