عمادالدین اتابک

لغت نامه دهخدا

عمادالدین اتابکی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ اَ ب َ ] ( اِخ ) پهلوان بن هزاراسب ، ملقب به عمادالدین. سومین از اتابکان لر بزرگ است. وی پس از پدرش «هزاراسب » در سال 626 هَ. ق. حکومت لرستان را به دست گرفت و تا سال 646 هَ.ق. که درگذشت این مقام را داشت و پس از او برادرش نصرةالدین کلجه به حکومت رسید. ( از تاریخ مغول عباس اقبال ص 444 و 448 ). و نیز رجوع به «اتابکان لرستان » وتاریخ حبیب السیر چ کتابخانه خیام ج 3 ص 327 شود.
عمادالدین اتابکی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ اَ ب َ ] ( اِخ ) زنگی بن آقاسنقر حاجب ، ملقب به عمادالدین. سرسلسله اتابکان موصل و الجزیره و شام. رجوع به عمادالدین زنگی ( زنگی بن آق سنقر... ) شود.
عمادالدین اتابکی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ اَ ب َ ] ( اِخ ) زنگی بن مودودبن زنگی بن آق سنقر، ملقب به عمادالدین و مکنی به ابوالفتح. از اتابکان سنجار. رجوع به عمادالدین زنگی ( زنگی بن مودود... ) و ابوالفتح ( زنگی... ) شود.
عمادالدین اتابکی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ اَ ب َ ] ( اِخ ) شاهنشاه بن محمدبن زنگی بن مودودبن زنگی بن آق سنقر، ملقب به عمادالدین. سومین تن از اتابکان سنجار. رجوع به عمادالدین زنگی ( شاهنشاه بن محمدبن... ) شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس