عِمادالدّولۀ دِیْلَمی، علیّ بن بویه (۲۷۸ـ شیراز ۳۳۸ق)
اولین امیر (حک: ۳۲۲ـ۳۳۸ق) ایرانی از سلسلۀ دیالمۀ فارس. در جوانی به سپاه امیرنصر سامانی پیوست و در ۳۱۶ق به خدمت ماکان کاکی درآمد، اما پس از شکست ماکان از مَرْداویج با برادرانش به او ملحق شد. به سبب توانایی های رهبری سیاسی و نظامی خود در اندک زمانی به قدرتی بدل شد و اَرَّجان فارس و سپس در ۳۲۲ق، شیراز را تصرف کرد. سرانجام با مرگ مرداویج، از مُسْتَکْفی، خلیفۀ عباسی، لوای حکومت گرفت و با کمک برادرانش بر سراسر ایران، جز خراسان و سیستان، تسلط یافت. در ۳۳۴ق که بغداد را برادرش، معزالدوله، فتح کرد، وی از خلیفه لقب «عمادالدوله» گرفت. مقر حکومت عمادالدوله شیراز بود.
اولین امیر (حک: ۳۲۲ـ۳۳۸ق) ایرانی از سلسلۀ دیالمۀ فارس. در جوانی به سپاه امیرنصر سامانی پیوست و در ۳۱۶ق به خدمت ماکان کاکی درآمد، اما پس از شکست ماکان از مَرْداویج با برادرانش به او ملحق شد. به سبب توانایی های رهبری سیاسی و نظامی خود در اندک زمانی به قدرتی بدل شد و اَرَّجان فارس و سپس در ۳۲۲ق، شیراز را تصرف کرد. سرانجام با مرگ مرداویج، از مُسْتَکْفی، خلیفۀ عباسی، لوای حکومت گرفت و با کمک برادرانش بر سراسر ایران، جز خراسان و سیستان، تسلط یافت. در ۳۳۴ق که بغداد را برادرش، معزالدوله، فتح کرد، وی از خلیفه لقب «عمادالدوله» گرفت. مقر حکومت عمادالدوله شیراز بود.