عماد فقیه علی

عِمادِ فقیه، علی (کرمان ح ۶۹۰ـ۷۷۳ق)
شاعر و صوفی ایرانی. ستایشگر ابوسعید ایلخانی و پادشاهان مظفری، به ویژه امیر مبارزالدین محمد و پسرش شاه شجاع، بود. شاعری عارف مسلک و اهل دل و خود صاحب خانقاه بود و در سرودن غزل، قصیده و مثنوی دستی توانا داشت. به گفتۀ خودش در شعر، به ویژه غزل، از سعدی پیروی می کرد. حافظ بسیاری از اشعار او را استقبال کرده است. از آثارش: دیوان شعر (۱۳۴۸ش)؛ مثنوی صحبت نامه که به نام رشید الدین فضل الله است؛ محبت نامه که در ۷۲۲ق تألیف کرده و بیشتر به صورت مناظره است؛ مثنوی ده نامه که نامه هایی به شاه شجاع و شماری از مشایخ است؛ منظومۀ عرفانی و اخلاقی صفانامه/ مونس الابرار که در ۷۶۶ق و به نام شاه شجاع سروده است؛ طریقت نامه که به نام امیر مظفرالدین محمد است؛ کتاب المعارف.