[ویکی نور] علیقلی بن قرچغاى خان حکیم، محقق و عارف گمنام عصر صفوى است. درباره شرححال و زندگى وى اطلاع دقیق و کاملى در دست نیست. تذکره نویسان نیز حتى درباره نام و شخصیت علمى او بعضاً دچار اشتباه شده اند. به روایت نصرآبادى، علیقلی خان متولّى قم بوده است.
تاریخ تولد و وفات وى روشن نیست. از روى قراینى که در آثارش از جمله در احیاى حکمت موجود است می توان تاریخ تقریبى تولد وى را بین سالهای 1020 تا 1025 ذکر کرد. در احیاى حکمت (ج 1، ص 529) نوشته است: تا حال تحریر که عمرم به شصتوشش سال رسیده است... و در جاى دیگر (ج 2، ص 168): از زمان قدیم تا عصر ما که هزار و نودویک از هجرت گذشته است...، پس بنابراین عبارات سال ولادتش باید 1025 ق باشد؛ اما بنا بر نقل شیخ آقابزرگ در معرفى کتاب منطق وى سال ولادت او باید 1020 ق باشد؛ زیرا مؤلف در آن کتاب متذکر شده که در نهم صفر 1076 ق در پنجاهوشش سالگى از تألیف آن فارغ شده است. سال وفات وى- چنانکه اشاره شد- در جایى ذکر نشده و قرائنى هم در دست نیست.
علّامه شیخ آقابزرگ تهرانى او را علیقلی بن قرچغاى خان الخلخالى و سید محسن امین، صاحب اعیان الشیعه، علیقلی بن قرچغاى خان الخلخالى الاصفهانى خوانده اند.
پدر علیقلی خان، قرچغاى خان سپهسالار مورد علاقه و «مقرّب الحضرة» شاهعباس اول بوده است که برخلاف پسر در تاریخ عهد صفوى نامى بلندآوازه دارد. قرچغاى خان اصلاً از ارامنه ایروان بوده است که در کودکى به دست جمعى از سواران تاتار اسیر شد. سپس به دین اسلام درآمد و سرانجام به حلقه غلامان خاص شاهعباس راه یافت. چون جوانى صدیق و فداکار و کاردان بود، شاه آزادش کرد و مناصب بزرگ به او داد؛ و چون در هر مقام با نهایت صداقت و لیاقت و درستکارى خدمت کرد، علاقه و محبت فوقالعاده شاه را به خود جلب نمود. وى در جنگها و در حفظ حدود و ثغور ایران آن روزگار رشادتهاى بسیارى از خود نشان داد که به همین جهت به مقام سپهسالارى و حکمرانى بلاد خراسان منصوب گردید. وى به دست گروهى از گرجیان به سرکردگى «موراو» به قتل رسید.
حاج منوچهر خان نزد مرحوم مجلسى اول (محمدتقی) من لایحضره الفقیه را خوانده است و از وى دو اجازه یکى به سال 1060 و دیگرى به سال 1062 ق دریافت کرده است.
پسرش مهدىقلى بیک شاعر عهد صفوى (با تخلص صفا) در قم به تحصیل کمالات پرداخته و نیز خوب شعر می گفته است. مهدى قلى، بانى مدرسه معروف خان (1123 ق) در قم بوده است که امروزه این مدرسه بهواسطه تجدید بناى آن توسط مرحوم آیتالله بروجردى به نام ایشان معروف شده است.
تاریخ تولد و وفات وى روشن نیست. از روى قراینى که در آثارش از جمله در احیاى حکمت موجود است می توان تاریخ تقریبى تولد وى را بین سالهای 1020 تا 1025 ذکر کرد. در احیاى حکمت (ج 1، ص 529) نوشته است: تا حال تحریر که عمرم به شصتوشش سال رسیده است... و در جاى دیگر (ج 2، ص 168): از زمان قدیم تا عصر ما که هزار و نودویک از هجرت گذشته است...، پس بنابراین عبارات سال ولادتش باید 1025 ق باشد؛ اما بنا بر نقل شیخ آقابزرگ در معرفى کتاب منطق وى سال ولادت او باید 1020 ق باشد؛ زیرا مؤلف در آن کتاب متذکر شده که در نهم صفر 1076 ق در پنجاهوشش سالگى از تألیف آن فارغ شده است. سال وفات وى- چنانکه اشاره شد- در جایى ذکر نشده و قرائنى هم در دست نیست.
علّامه شیخ آقابزرگ تهرانى او را علیقلی بن قرچغاى خان الخلخالى و سید محسن امین، صاحب اعیان الشیعه، علیقلی بن قرچغاى خان الخلخالى الاصفهانى خوانده اند.
پدر علیقلی خان، قرچغاى خان سپهسالار مورد علاقه و «مقرّب الحضرة» شاهعباس اول بوده است که برخلاف پسر در تاریخ عهد صفوى نامى بلندآوازه دارد. قرچغاى خان اصلاً از ارامنه ایروان بوده است که در کودکى به دست جمعى از سواران تاتار اسیر شد. سپس به دین اسلام درآمد و سرانجام به حلقه غلامان خاص شاهعباس راه یافت. چون جوانى صدیق و فداکار و کاردان بود، شاه آزادش کرد و مناصب بزرگ به او داد؛ و چون در هر مقام با نهایت صداقت و لیاقت و درستکارى خدمت کرد، علاقه و محبت فوقالعاده شاه را به خود جلب نمود. وى در جنگها و در حفظ حدود و ثغور ایران آن روزگار رشادتهاى بسیارى از خود نشان داد که به همین جهت به مقام سپهسالارى و حکمرانى بلاد خراسان منصوب گردید. وى به دست گروهى از گرجیان به سرکردگى «موراو» به قتل رسید.
حاج منوچهر خان نزد مرحوم مجلسى اول (محمدتقی) من لایحضره الفقیه را خوانده است و از وى دو اجازه یکى به سال 1060 و دیگرى به سال 1062 ق دریافت کرده است.
پسرش مهدىقلى بیک شاعر عهد صفوى (با تخلص صفا) در قم به تحصیل کمالات پرداخته و نیز خوب شعر می گفته است. مهدى قلى، بانى مدرسه معروف خان (1123 ق) در قم بوده است که امروزه این مدرسه بهواسطه تجدید بناى آن توسط مرحوم آیتالله بروجردى به نام ایشان معروف شده است.
wikinoor: علیقلی_بن_قرچغای_خان