علیفه

لغت نامه دهخدا

( علیفة ) علیفة. [ ع َ ف َ ] ( ع ص ) ناقه و گوسپند که علوفه به خوردن دهی آن را و به چرا نگذاری. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). شتر ماده یا گوسفندی که برای فربه شدن ، بدان علف دهند و به چرا فرستاده نشود. ( از لسان العرب ) ( از تاج العروس ) ( از متن اللغة ). مفرد و جمع در آن یکسان است. ( از اقرب الموارد ). پروار. و نیز رجوع به عَلوفة و مَعلَفة شود.
علیفة. [ع َ ف َ ] ( اِخ ) ابن عدی بن عمروبن مالک بن عامربن بیاضه بیاضی. نام او را «خلیفةبن عدی...» نیز آورده اند.ابن اسحاق و موسی بن عقبة وی را جزو کسانی آورده اند که در غزوه بدر شرکت جستند. و ضراربن صرد به نقل ازعبداﷲبن ابی رافع گوید که وی در جنگ صفین همراه علی ( ع ) بوده است. ( از الاصابه ابن حجر ج 4، قسم اول ).

فرهنگ فارسی

ابن عدی بن عمرو ابن مالک بن عامر بن بیاضی نام او را خلیفه بن عدی نیز آورده اند ابن اسحاق و موسی بن عقبه وی را جزو کسانی آورده اند که در غزوه بدر شرکت جستند و ضرار بن صرد بنقل از عبدالله بن ابی رافع گوید که وی در جنگ صفین همراه علی ( ع ) بوده است

پیشنهاد کاربران

بپرس