علیشاه مولوی

علیشاه مولوی ( زاده ۲۲ دی ۱۳۳۱ - درگذشته ۱۵ اسفند ۱۳۹۲ ) شاعر ایرانی بود.
علیشاه مولوی کرسَنکی در ۲۲ دی ماه ۱۳۳۱ در میانکوه آغاجاری خوزستان و در یک خانوادهٔ کارگری متولد شد، مولوی در سال ۱۳۵۴ با جریان های سیاسی و سیاست آشنا شد و دو سال بعد همزمان با تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی به صورت جدی به فعالیت های سیاسی و هنری مانند تاتر، سینما و فعالیت های ورزشی پرداخت. وی در فاصله سال های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰ پنج دفتر شعر و یک شعر داستان با نام های مستعار منتشر کرد. [ ۱] اشعار مولوی در مجلات آدینه، دنیای سخن، کارنامه، بایا، نافه، کلک، گوهران، پابریک و ارمغان فرهنگی و تجربه و برخی روزنامه ها چاپ شده بود. علیشاه مولوی به مدت شش سال دبیر شعر مجله نافه بود و در همین مدت توانست جریان شعر شاعران شهرستان را به وجود آورد. او در سال های پس از انقلاب به منظور اعتراض به سانسور با وجود پیشنهاد ناشران مختلفی مانند چشمه، نگاه، بوتیمار و… از سپردن شعرهایش به ممیزی در هر شکل خودداری کرد و به مراقبه شخصی از خود و شعرش با دغدغه استقلال در شعر و شخصیت اش پرداخت. علیشاه مولوی از جمله شاعرانی بود که نسبت به مسائل اجتماعی حساس بود و شعرش بیشتر گرایشی اجتماعی و عینی داشت. [ ۲] او در سن ۶۱ سالگی و بر اثر سکته مغزی در بیمارستان فیروزگر تهران درگذشت. [ ۳] و در قطعه ۳۱۸ بهشت زهرا ردیف ۱۵۷ شماره ۴۳ به خاک سپرده شد. [ ۴]
• نشانه های زمینی، دفتر شعر، ناشر واحد پخش نشر طوس، با نام مستعار علی مولوی
• شهید سوم، شعر داستات، نشر پیوند، با نام مستعار علی مولوی
• آوازهای آغاز، دفتر شعر، نشر یاشار، نام مستعار ع مولوی
• بهار تا زمستان ۵۸، دفتر شعر، انتشارات یاشار، با نام مستعار بهار آقا
• از خلق به امپریالیزم، دفتر شعر، انتشارات یاشار، با نام مستعار بهار آقا
• خلق نامه، دفتر شعر، انتشارات یاشار، با نام مستعار بهار آقا
• کاملاً خصوصی برای آگاهی عموم، دفتر شعر، نشر ناکجا، پاریس