علیزاده، حسین (تهران ۱۳۳۰ش )
علیزاده، حسین
نوازندۀ تار و سه تار، و آهنگ ساز ایرانی. در هنرستان موسیقی ملی نزد هوشنگ ظریف، علی اکبر شهنازی و حبیب الله صالحی به فراگیری تار پرداخت و پس از گرفتن دیپلم به دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، راه یافت و در محضر نورعلی برومند، داریوش صفوت و ... فراگیری موسیقی ایرانی را ادامه داد؛ هم زمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی ایرانی نیز به تجربه های خود در این رشته افزود. علیزاده از فصل هنری ۱۳۵۱ـ۱۳۵۲ش در جشن هنر شیراز برنامه هایی اجرا کرد و در ۱۳۵۵ همراه با پرویز مشکاتیان، گروه عارف را تشکیل داد. از ۱۳۷۴ به مدت یک سال ریاست هنرستان موسیقی پسران را در دست داشت و پس از آن برای تدریس در بخش موسیقی شرقی دانشگاه کال آرتس راهی کالیفرنیا شد. در ۱۳۷۶ به ایران بازگشت و فعالیت های خود را در داخل کشور پی گرفت. او با آثارش سعی کرد در موسیقی سنتی فضایی نو ایجاد کند که با تغییراتی در زمان بندی نت ها شنیده می شود. تکنیک قوی، دست چپ سریع، مضراب های ابداعی و گوناگون، ریزهایی با نوانس مختلف و پنجه کاری متنوع تشخص نوازندگی او را موجب شده است. در ۱۳۸۲ سازی به نام سلانه را طراحی کرد که سیامک افشاری آن را ساخت و علیزاده در چندین اجرا این ساز را نواخت. از آثار اوست: آلبوم های بداهه نوازی در راست پنج گاه، آوای مهر، راز و نیاز، پایکوبی، ترکمن، شورانگیز، راز نو، صبحگاهی، و نیز آلبومِ به تماشای آب های سپید؛ که بخشی از کنسرت مشترک علیزاده و ژیوان گاسپاریان است، و نامزد دریافت جایزه از جشنوارۀ گرمی شد، اجرای ردیف میرزا عبدالله به روایت نورعلی برومند، موسیقی فیلم های دلشد گان، گبه، زمانی برای مستی اسب ها، لاک پشت ها پرواز می کنند، آواز گنجشک ها، نیز موسیقی نمایش میهمان سرای دو دنیا به کارگردانی سهراب سلیمی، کتاب های دستور تار و سه تار؛ دورۀ ابتدایی و متوسطه، ده قطعه برای تار در ۴ جلد، دورۀ سوم آموزش تار و سه تار هنرستان موسیقی، قطعه های نی نوا برای نی و ارکستر زهی، عصیان برای چنگ، ارکستر زهی و سازهای کوبه ای، و نیز ساخت آثاری برای ارکسترهای سنتی و غیرسنتی.
علیزاده، حسین
نوازندۀ تار و سه تار، و آهنگ ساز ایرانی. در هنرستان موسیقی ملی نزد هوشنگ ظریف، علی اکبر شهنازی و حبیب الله صالحی به فراگیری تار پرداخت و پس از گرفتن دیپلم به دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، راه یافت و در محضر نورعلی برومند، داریوش صفوت و ... فراگیری موسیقی ایرانی را ادامه داد؛ هم زمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی ایرانی نیز به تجربه های خود در این رشته افزود. علیزاده از فصل هنری ۱۳۵۱ـ۱۳۵۲ش در جشن هنر شیراز برنامه هایی اجرا کرد و در ۱۳۵۵ همراه با پرویز مشکاتیان، گروه عارف را تشکیل داد. از ۱۳۷۴ به مدت یک سال ریاست هنرستان موسیقی پسران را در دست داشت و پس از آن برای تدریس در بخش موسیقی شرقی دانشگاه کال آرتس راهی کالیفرنیا شد. در ۱۳۷۶ به ایران بازگشت و فعالیت های خود را در داخل کشور پی گرفت. او با آثارش سعی کرد در موسیقی سنتی فضایی نو ایجاد کند که با تغییراتی در زمان بندی نت ها شنیده می شود. تکنیک قوی، دست چپ سریع، مضراب های ابداعی و گوناگون، ریزهایی با نوانس مختلف و پنجه کاری متنوع تشخص نوازندگی او را موجب شده است. در ۱۳۸۲ سازی به نام سلانه را طراحی کرد که سیامک افشاری آن را ساخت و علیزاده در چندین اجرا این ساز را نواخت. از آثار اوست: آلبوم های بداهه نوازی در راست پنج گاه، آوای مهر، راز و نیاز، پایکوبی، ترکمن، شورانگیز، راز نو، صبحگاهی، و نیز آلبومِ به تماشای آب های سپید؛ که بخشی از کنسرت مشترک علیزاده و ژیوان گاسپاریان است، و نامزد دریافت جایزه از جشنوارۀ گرمی شد، اجرای ردیف میرزا عبدالله به روایت نورعلی برومند، موسیقی فیلم های دلشد گان، گبه، زمانی برای مستی اسب ها، لاک پشت ها پرواز می کنند، آواز گنجشک ها، نیز موسیقی نمایش میهمان سرای دو دنیا به کارگردانی سهراب سلیمی، کتاب های دستور تار و سه تار؛ دورۀ ابتدایی و متوسطه، ده قطعه برای تار در ۴ جلد، دورۀ سوم آموزش تار و سه تار هنرستان موسیقی، قطعه های نی نوا برای نی و ارکستر زهی، عصیان برای چنگ، ارکستر زهی و سازهای کوبه ای، و نیز ساخت آثاری برای ارکسترهای سنتی و غیرسنتی.
wikijoo: علیزاده،_حسین_(تهران_۱۳۳۰ش_)