علیرضا مشایخی ( زادهٔ ۱۰ فروردین ۱۳۱۸ در تهران ) آهنگساز و موسیقی دان ایرانی است.
برخی او را پایه گذار موسیقی مدرن در ایران و از نخستین آهنگ سازان مدرن ایرانی می دانند. او در وین و اوترخت هلند به تحصیل پرداخت و با حوزه های موسیقی معاصر و سبک های نوین آشنا شد.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین استادان او در ایران لطف الله مفخم پایان ( موسیقی ایرانی ) ، حسین ناصحی ( آهنگ سازی ) و افلیا کمباجیان ( پیانو ) بودند. سپس در وین نزد اساتید آهنگسازی به نام های هانس یلینک ( برجسته ترین نظریه پرداز مکتب وین و شاگرد شونبرگ ) و کارل شیسکه به ادامه تحصیل پرداخت. او پس از به پایان رساندن دورهٔ آهنگ سازی در آکادمی موسیقی وین، برای ادامه تحصیل و پژوهش در زمینه موسیقی الکترونیک به اوترخت در هلند رفت و در آنجا در کلاس های گوتفرید میشائیل کونیگ از پایه گذاران انستیتو زونولوگی هلند شرکت جست. او در مدت پانزده سال اقامتش در هلند اقدام به فعالیت های گسترده آهنگ سازی و پژوهشی نمود و در آنجا بود که اساس موسیقی چندفرهنگی ( یکی از شیوه های نگرش او به موسیقی ایرانی ) را پی ریزی کرد.
علیرضا مشایخی نخستین آهنگ سازی است که به شکل گسترده ای، پیام آور نوگرایی در موسیقی ایران است، و احتمالاً اول کسی بوده که موسیقی ایرانی به سبک الکترونیک ساخته است. آثار وی بیش از چهل سال است که در داخل و خارج از ایران اجرا می شوند.
علیرضا مشایخی در ۱۰ فروردین ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسهٔ علمیهٔ تهران به پایان رساند. علاقهٔ او به موسیقی در نوجوانی پدید آمد. نخستین استادان موسیقی او در ایران، لطف الله مفخم پایان ( موسیقی ایرانی ) ، حسین ناصحی ( آهنگسازی ) ، و افلیا کمباجیان ( پیانو ) بودند.
مشایخی پس از به پایان رساندن تحصیلات متوسطه به وین رفت و در آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی وین به تحصیل پرداخت. استادان او در زمان اقامت در وین، هانس یلینگ ( برجسته ترین نظریه پرداز مکتب وین و شاگرد شونبرگ ) و کارل شیسکه بودند. آشنایی مشایخی با شیسکه موجب شد که او به پژوهش های گسترده ای در زمینهٔ موسیقی معاصر بپردازد. مشایخی پس از به پایان رساندن دورهٔ آهنگسازی در آکادمی موسیقی وین، برای ادامهٔ تحصیل و پژوهش در زمینهٔ موسیقی الکترونیک به دانشگاه اوترخت هلند رفت و در کلاس های گوتفرید میشائیل کونیگ که از پایه گذاران انستیتو زونولوگی هلند بود شرکت کرد. مشایخی پس از پایان تحصیلات به عنوان آهنگساز در اوترخت با ارکسترهای اروپایی به همکاری پرداخت. موسیقی او به عنوان یکی از پیشتازان موسیقی معاصر زمانی در ایران مطرح گردید که در دههٔ ۱۳۵۰ خورشیدی سوئیتی را به نام نیما یوشیج به درخواست فرهاد مشکات، رهبر ارکستر سمفونیک تهران تصنیف کرد که اجرای آن با استقبال روبرو شد. مشایخی در سال های پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، با همکاری افلیا کمباجیان، گروه موسیقی «قرن بیستم» را تأسیس کرد که محلی برای معرفی استعدادهای جوان بود. این گروه اجراهای موفقی را در ایران ارائه کرد.
برخی او را پایه گذار موسیقی مدرن در ایران و از نخستین آهنگ سازان مدرن ایرانی می دانند. او در وین و اوترخت هلند به تحصیل پرداخت و با حوزه های موسیقی معاصر و سبک های نوین آشنا شد.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین استادان او در ایران لطف الله مفخم پایان ( موسیقی ایرانی ) ، حسین ناصحی ( آهنگ سازی ) و افلیا کمباجیان ( پیانو ) بودند. سپس در وین نزد اساتید آهنگسازی به نام های هانس یلینک ( برجسته ترین نظریه پرداز مکتب وین و شاگرد شونبرگ ) و کارل شیسکه به ادامه تحصیل پرداخت. او پس از به پایان رساندن دورهٔ آهنگ سازی در آکادمی موسیقی وین، برای ادامه تحصیل و پژوهش در زمینه موسیقی الکترونیک به اوترخت در هلند رفت و در آنجا در کلاس های گوتفرید میشائیل کونیگ از پایه گذاران انستیتو زونولوگی هلند شرکت جست. او در مدت پانزده سال اقامتش در هلند اقدام به فعالیت های گسترده آهنگ سازی و پژوهشی نمود و در آنجا بود که اساس موسیقی چندفرهنگی ( یکی از شیوه های نگرش او به موسیقی ایرانی ) را پی ریزی کرد.
علیرضا مشایخی نخستین آهنگ سازی است که به شکل گسترده ای، پیام آور نوگرایی در موسیقی ایران است، و احتمالاً اول کسی بوده که موسیقی ایرانی به سبک الکترونیک ساخته است. آثار وی بیش از چهل سال است که در داخل و خارج از ایران اجرا می شوند.
علیرضا مشایخی در ۱۰ فروردین ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسهٔ علمیهٔ تهران به پایان رساند. علاقهٔ او به موسیقی در نوجوانی پدید آمد. نخستین استادان موسیقی او در ایران، لطف الله مفخم پایان ( موسیقی ایرانی ) ، حسین ناصحی ( آهنگسازی ) ، و افلیا کمباجیان ( پیانو ) بودند.
مشایخی پس از به پایان رساندن تحصیلات متوسطه به وین رفت و در آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی وین به تحصیل پرداخت. استادان او در زمان اقامت در وین، هانس یلینگ ( برجسته ترین نظریه پرداز مکتب وین و شاگرد شونبرگ ) و کارل شیسکه بودند. آشنایی مشایخی با شیسکه موجب شد که او به پژوهش های گسترده ای در زمینهٔ موسیقی معاصر بپردازد. مشایخی پس از به پایان رساندن دورهٔ آهنگسازی در آکادمی موسیقی وین، برای ادامهٔ تحصیل و پژوهش در زمینهٔ موسیقی الکترونیک به دانشگاه اوترخت هلند رفت و در کلاس های گوتفرید میشائیل کونیگ که از پایه گذاران انستیتو زونولوگی هلند بود شرکت کرد. مشایخی پس از پایان تحصیلات به عنوان آهنگساز در اوترخت با ارکسترهای اروپایی به همکاری پرداخت. موسیقی او به عنوان یکی از پیشتازان موسیقی معاصر زمانی در ایران مطرح گردید که در دههٔ ۱۳۵۰ خورشیدی سوئیتی را به نام نیما یوشیج به درخواست فرهاد مشکات، رهبر ارکستر سمفونیک تهران تصنیف کرد که اجرای آن با استقبال روبرو شد. مشایخی در سال های پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، با همکاری افلیا کمباجیان، گروه موسیقی «قرن بیستم» را تأسیس کرد که محلی برای معرفی استعدادهای جوان بود. این گروه اجراهای موفقی را در ایران ارائه کرد.
