علیرضا دبیر ( زادهٔ ۲۵ شهریور ۱۳۵۶ ) کشتی گیر پیشین، سیاستمدار و مدیر ورزشی اهل ایران است. او رئیس فدراسیون کشتی ایران است و پیش از آن از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۶ عضو دوره های سوم و چهارم شورای شهر تهران بود. او در دوره سوم شورای شهر تهران ریاست کمیته ورزش و در دوره چهارم نیز ریاست کمیسیون برنامه و بودجه این شورا را برعهده داشت. دبیر همچنین مدتی نایب رئیس کمیته ملی المپیک ایران و رئیس کمیته ورزشکاران این نهاد بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
دبیر در دوران حرفه ای خود در کشتی برندهٔ مدال طلای دستهٔ ۵۸ کیلوگرم بازی های المپیک ۲۰۰۰ سیدنی شد که تنها مدال تیم ملی کشتی ایران در این بازی ها بود و تا ۱۶ سال بعد کسب مدال طلای المپیک در کشتی آزاد ایران تکرار نشد. او در سه وزن مختلف توانست در مسابقات قهرمانی کشتی جهان چهار بار پیاپی فینالیست شود که صاحب یک مدال طلا در ۱۹۹۸، و سه مدال نقره در ۱۹۹۹، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ شد. او در فینال بازی های آسیایی ۲۰۰۲ با مصدومیت شدید از ناحیه کتف مواجه شد که زمینه ساز ناکامی او در بازی های المپیک ۲۰۰۴ آتن و کناره گیری زودهنگام از دنیای کشتی بود.
علیرضا دبیر ۲۵ شهریور سال ۱۳۵۶، در کوی ۱۳ آبان در شهر ری متولد شد.
پدرش رکن الدین دبیر سرمربی تیم فوتبال آبان بود و به فوتبالیست شدن علیرضا پافشاری می کرد اما دبیر در ۱۱ سالگی با تماشای کشتی اکبر فلاح و سیمون اشتروف بلغاری در المپیک ۱۹۸۸ سئول به رشته ورزشی کشتی علاقه مند شد و به همراه بچه محل هایش دسته جمعی در باشگاه صدری ثبت نام کردند.
او در ۲۵ شهریور ۱۳۶۷ که در آن زمان ۲۴ کیلوگرم وزن داشت، در این باشگاه ثبت نام کرد. باشگاه صدری در محله سیزده آبان شهر ری واقع بود و در آن پرویز نورمحمدی و ابراهیم خیرالله زاده مربی بودند.
او می گوید: «یک سال پس از المپیک سئول بود که مشغول تمرین در باشگاه بودم. در سالن متوجه حضور اکبر فلاح شدم. او با دیدن نحوهٔ کشتی گرفتن من، به مربی باشگاه گفت: این پسر کوچک کشتی گیر خوبی می شود. »
دبیر در ردهٔ نونهالان در مسابقات قهرمانی شهر ری دوم شد و در توابع تهران و استان تهران به مقام قهرمانی رسید. او در رقابت های بین المللی روز جهانی کودک در سال ۱۳۷۲ هم قهرمان شد.
دبیر که عنوان قهرمانی جوانان ایران در سال ۱۳۷۳ را در دستهٔ ۵۰ کیلوگرم و نیز قهرمانی دستهٔ ۵۶ کیلوگرم جوانان جهان را در ۱۹۹۴ مجارستان کسب کرده بود، در ۱۸ سالگی در جام تختی ۱۳۷۴ مشهد کشتی گرفت و پیش از آن که حتی دیپلم دبیرستانش را بگیرد، به اردوی تیم ملی برای المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا دعوت شد. البته در این دسته ( ۵۸ کیلوگرم ) محمد طلایی انتخاب شده بود و دبیر انصراف داد تا درسش را دنبال کند.
... [مشاهده متن کامل]
دبیر در دوران حرفه ای خود در کشتی برندهٔ مدال طلای دستهٔ ۵۸ کیلوگرم بازی های المپیک ۲۰۰۰ سیدنی شد که تنها مدال تیم ملی کشتی ایران در این بازی ها بود و تا ۱۶ سال بعد کسب مدال طلای المپیک در کشتی آزاد ایران تکرار نشد. او در سه وزن مختلف توانست در مسابقات قهرمانی کشتی جهان چهار بار پیاپی فینالیست شود که صاحب یک مدال طلا در ۱۹۹۸، و سه مدال نقره در ۱۹۹۹، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ شد. او در فینال بازی های آسیایی ۲۰۰۲ با مصدومیت شدید از ناحیه کتف مواجه شد که زمینه ساز ناکامی او در بازی های المپیک ۲۰۰۴ آتن و کناره گیری زودهنگام از دنیای کشتی بود.
علیرضا دبیر ۲۵ شهریور سال ۱۳۵۶، در کوی ۱۳ آبان در شهر ری متولد شد.
پدرش رکن الدین دبیر سرمربی تیم فوتبال آبان بود و به فوتبالیست شدن علیرضا پافشاری می کرد اما دبیر در ۱۱ سالگی با تماشای کشتی اکبر فلاح و سیمون اشتروف بلغاری در المپیک ۱۹۸۸ سئول به رشته ورزشی کشتی علاقه مند شد و به همراه بچه محل هایش دسته جمعی در باشگاه صدری ثبت نام کردند.
او در ۲۵ شهریور ۱۳۶۷ که در آن زمان ۲۴ کیلوگرم وزن داشت، در این باشگاه ثبت نام کرد. باشگاه صدری در محله سیزده آبان شهر ری واقع بود و در آن پرویز نورمحمدی و ابراهیم خیرالله زاده مربی بودند.
او می گوید: «یک سال پس از المپیک سئول بود که مشغول تمرین در باشگاه بودم. در سالن متوجه حضور اکبر فلاح شدم. او با دیدن نحوهٔ کشتی گرفتن من، به مربی باشگاه گفت: این پسر کوچک کشتی گیر خوبی می شود. »
دبیر در ردهٔ نونهالان در مسابقات قهرمانی شهر ری دوم شد و در توابع تهران و استان تهران به مقام قهرمانی رسید. او در رقابت های بین المللی روز جهانی کودک در سال ۱۳۷۲ هم قهرمان شد.
دبیر که عنوان قهرمانی جوانان ایران در سال ۱۳۷۳ را در دستهٔ ۵۰ کیلوگرم و نیز قهرمانی دستهٔ ۵۶ کیلوگرم جوانان جهان را در ۱۹۹۴ مجارستان کسب کرده بود، در ۱۸ سالگی در جام تختی ۱۳۷۴ مشهد کشتی گرفت و پیش از آن که حتی دیپلم دبیرستانش را بگیرد، به اردوی تیم ملی برای المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا دعوت شد. البته در این دسته ( ۵۸ کیلوگرم ) محمد طلایی انتخاب شده بود و دبیر انصراف داد تا درسش را دنبال کند.
