علیرضا خمسه نیا ( زادهٔ ۹ بهمن ۱۳۳۱ درتهران ) بازیگر، فیلم نامه نویس، کارگردان و مجری ایرانی است.
وی بازیگری در سینما را در سال ۱۳۵۳ با بازی در فیلم جوجه فکلی آغاز کرد و در سال ۱۳۶۰ با فیلم مرگ یزدگرد دوباره جلو دوربین رفت و در سال ۱۳۸۷ برای بازی در بیست توانست سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فیلم فجر را کسب کند. او در پنج فصل از مجموعهٔ تلویزیونی پایتخت ( ۱۳۸۹–۱۳۹۷ ) در نقش باباپنجعلی حضور یافته است.
... [مشاهده متن کامل]
خمسه در تهران به دنیا آمد. وی فارغ التحصیل رشته روان شناسی از دانشگاه شهید بهشتی است. خمسه در سال ۱۳۵۷ به فرانسه رفت و یک سال و نیم در مدرسه ون سن، آتلیه اگوستوبوال و آتلیه سیته یونیورسیته پاریس، دوره های مربوط به پانتومیم، حرکات بدنی و بازیگری را فراگرفت. در سال ۱۳۵۹ به ایران بازگشت و در سال ۱۳۶۰ برای اولین بار مقابل دوربین سینما رفت و در فیلم مرگ یزدگرد بازی کرد. ☃☃ نوع خطوط چهره خمسه و تسلط او بر حرکات صورت ( میمیک ) و نرمی ای که در حرکات بدنش وجود دارد و توانایی بسیار بالا در خلق صحنه های طنز و کمیک، از همان ابتدای ورود او به حیطه بازیگری، توجه کارگردان های کمدی ساز را به خود جلب کرد و بعد از فیلم جدی مرگ یزدگرد برنامه سازان تلویزیون سراغ او رفتند و در برنامه هایی مانند نوروزنامه، هوشی و موشی، بورزید و بخندید، حواستو جمع کن و نگاه سوم به اجرای قطعات نمایشی طنز پرداخت.
در سال ۱۳۶۷، خمسه در فیلم روز باشکوه ساخته کیانوش عیاری در کنار علی نصیریان، ایرج طهماسب و گوهر خیراندیش بازی کرد. هرچند این فیلم از سوی تماشاگران با اقبال خوبی روبه رو شد، اما بازی در مجموعه تلویزیونی هوشیار و بیدار که سال ۱۳۶۷ از تلویزیون پخش شد، خمسه را بین مخاطبان کوچک و بزرگ به شهرت رساند. در همان سال که کیومرث پوراحمد فیلم خوب لنگرگاه را ساخت، خمسه در نقشی متفاوت در آن ظاهر شد. او در این فیلم، نقش حمزه را بازی می کرد که در مسافرخانه ای در شهر بندرعباس کار می کرد و پناهگاه دو نوجوانی شده بود که از تهران گریخته و به بندرعباس رفته بودند.
در سال ۱۳۶۹ به بازی در فیلم آپارتمان شماره ۱۳ به کارگردانی یدالله صمدی در کنار جمشید اسماعیل خانی پرداخت. در این فیلم، خمسه صاحب آپارتمانی در تهران بود که برای فروش آن از کرمان به تهران آمد. او با بیان خوب لهجه کرمانی و بازی روان خود توانست جایزه بهترین بازی را از جشنواره بین المللی فیلم پیونگ یانگ کره شمالی در سال ۱۹۹۲ ازآن خود کند. این فیلم در جشنواره نامزد ۷ سیمرغ بود و برنده ۲ سیمرغ نیز شد.
وی بازیگری در سینما را در سال ۱۳۵۳ با بازی در فیلم جوجه فکلی آغاز کرد و در سال ۱۳۶۰ با فیلم مرگ یزدگرد دوباره جلو دوربین رفت و در سال ۱۳۸۷ برای بازی در بیست توانست سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فیلم فجر را کسب کند. او در پنج فصل از مجموعهٔ تلویزیونی پایتخت ( ۱۳۸۹–۱۳۹۷ ) در نقش باباپنجعلی حضور یافته است.
... [مشاهده متن کامل]
خمسه در تهران به دنیا آمد. وی فارغ التحصیل رشته روان شناسی از دانشگاه شهید بهشتی است. خمسه در سال ۱۳۵۷ به فرانسه رفت و یک سال و نیم در مدرسه ون سن، آتلیه اگوستوبوال و آتلیه سیته یونیورسیته پاریس، دوره های مربوط به پانتومیم، حرکات بدنی و بازیگری را فراگرفت. در سال ۱۳۵۹ به ایران بازگشت و در سال ۱۳۶۰ برای اولین بار مقابل دوربین سینما رفت و در فیلم مرگ یزدگرد بازی کرد. ☃☃ نوع خطوط چهره خمسه و تسلط او بر حرکات صورت ( میمیک ) و نرمی ای که در حرکات بدنش وجود دارد و توانایی بسیار بالا در خلق صحنه های طنز و کمیک، از همان ابتدای ورود او به حیطه بازیگری، توجه کارگردان های کمدی ساز را به خود جلب کرد و بعد از فیلم جدی مرگ یزدگرد برنامه سازان تلویزیون سراغ او رفتند و در برنامه هایی مانند نوروزنامه، هوشی و موشی، بورزید و بخندید، حواستو جمع کن و نگاه سوم به اجرای قطعات نمایشی طنز پرداخت.
در سال ۱۳۶۷، خمسه در فیلم روز باشکوه ساخته کیانوش عیاری در کنار علی نصیریان، ایرج طهماسب و گوهر خیراندیش بازی کرد. هرچند این فیلم از سوی تماشاگران با اقبال خوبی روبه رو شد، اما بازی در مجموعه تلویزیونی هوشیار و بیدار که سال ۱۳۶۷ از تلویزیون پخش شد، خمسه را بین مخاطبان کوچک و بزرگ به شهرت رساند. در همان سال که کیومرث پوراحمد فیلم خوب لنگرگاه را ساخت، خمسه در نقشی متفاوت در آن ظاهر شد. او در این فیلم، نقش حمزه را بازی می کرد که در مسافرخانه ای در شهر بندرعباس کار می کرد و پناهگاه دو نوجوانی شده بود که از تهران گریخته و به بندرعباس رفته بودند.
در سال ۱۳۶۹ به بازی در فیلم آپارتمان شماره ۱۳ به کارگردانی یدالله صمدی در کنار جمشید اسماعیل خانی پرداخت. در این فیلم، خمسه صاحب آپارتمانی در تهران بود که برای فروش آن از کرمان به تهران آمد. او با بیان خوب لهجه کرمانی و بازی روان خود توانست جایزه بهترین بازی را از جشنواره بین المللی فیلم پیونگ یانگ کره شمالی در سال ۱۹۹۲ ازآن خود کند. این فیلم در جشنواره نامزد ۷ سیمرغ بود و برنده ۲ سیمرغ نیز شد.
