حسین خانی سال ۱۳۰۴ شمسی در خرم آباد به دنیا آمد. در نوجوانی اصول کمانچه نوازی را نزد همت علی سالم آموخت و با ممارست و پشتکار در مدتی کوتاه به یکی از سرشناسان موسیقی لری مبدل شد. او ردیف های ایرانی را آموخته و صدایی خوش داشت. او همواره از کمانچهٔ دست ساز خود که سیم های آن نوعی سیم فنری بود و برای انتقال برق یا تلفن به کار می رفت؛ استفاده می کرد. او در کمانچهٔ کشی شیوهٔ خود را داشت. حرکت انگشت ها و آمدن تا پشت خرک و برگشت ( پوزسیون ) استادانه و رعایت فاصله ها پاره ای از مهارت های او در خوش نوازی بود. درست نوازی با کمان یا آرشه کوتاه و کمانچهٔ سه سیم و کاسهٔ پشت باز و بداهه نوازی های گرم و پر احساس از ویژگی های هنر او بود.
... [مشاهده متن کامل]
وی به دلیل بیماری روحی و روانی که در اثر حساسیت شدید به آن دچار شده بود سال های بحرانی و پر رنجی را گذارند. وی در سال های پایانی عمر از همه کس و همه چیز گریزان بود. دهه های پایانی عمرش دوران شیدایی و خاموشی ظاهری او بود و در همین دوران دست به ساخت ترانه هایی زد که بازتاب همهٔ فراز و فرودهای زندگیش است.
از آثار او می توان به ترانه های: نفت ایران باید ملی گردد، «مرا ببوس»، درخت نارون، شوِ عید، زی تر بیا، و خواندن ابیاتی در مقام های علی دوستی اشاره کرد.
او سرانجام در مورخ ۴ آذر سال ۱۳۴۹ درگذشت. آرامگاهش در قبرستان خضر بین بهشت ششم و هفتم قرار دارد.
... [مشاهده متن کامل]
وی به دلیل بیماری روحی و روانی که در اثر حساسیت شدید به آن دچار شده بود سال های بحرانی و پر رنجی را گذارند. وی در سال های پایانی عمر از همه کس و همه چیز گریزان بود. دهه های پایانی عمرش دوران شیدایی و خاموشی ظاهری او بود و در همین دوران دست به ساخت ترانه هایی زد که بازتاب همهٔ فراز و فرودهای زندگیش است.
از آثار او می توان به ترانه های: نفت ایران باید ملی گردد، «مرا ببوس»، درخت نارون، شوِ عید، زی تر بیا، و خواندن ابیاتی در مقام های علی دوستی اشاره کرد.
او سرانجام در مورخ ۴ آذر سال ۱۳۴۹ درگذشت. آرامگاهش در قبرستان خضر بین بهشت ششم و هفتم قرار دارد.
خواننده و نوازنده اهل لرستان خرم اباد