علیب

لغت نامه دهخدا

علیب. [ ع ُ ل َ ] ( اِخ ) جایگاهی است در بین کوفه و بصره. و در شعر معن بن اوس آمده است :
اذا هی حلت کربلاء فلعلعاً
فجوا لعلیب دونها فالنوائحا.
( از معجم البلدان ).

علیب.[ ع ُ ی َ ] ( اِخ ) صاحب کتاب النبات گوید که : آن موضعی است در تهامة و در شعر جریر آمده است :
غضبت طهیة ان سببت مجاشعاً
عضوا بصم حجارة من علیب.
( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

صاحب کتاب النبات گوید که آن موضعی است در تهامه

پیشنهاد کاربران

بپرس