[ویکی نور] حاج ملا علی بن عبدالله علیاری، نخستین شخصیت معروف علمی خاندان علیاری است.
صاحب «ریحانة الادب»، ایشان را از اکابر علمای طراز اول اوایل قرن چهاردهم هجری و فقیه، اصولی، محدث، رجالی، طبیب، نجومی، ریاضی دان، حکیم، متکلم، ادیب، شاعر و در یک جمله، جامع معقول و منقول و فروع و اصول می خواند.
تولد وی در سال 1236ق، در قریه سردرود - دو فرسخی تبریز - بوده است. او در قریه علیار، از نواحی تبریز اقامت گزید و پس از کسب برخی از علوم و معارف، به نجف اشرف عزیمت نمود و در ارض اقدس، به تکمیل معلومات خویش پرداخت.
وی از محضر آیات عظام شیخ مرتضی انصاری، میرزای شیرازی، میرزا محمدحسن شیرازی، حاج سید حسین کوه کمری، شیخ رازی آل یاسین و شیخ مهدی فتونی موفق به اخذ اجازه اجتهاد گردید و پس از آن به شهر تبریز مراجعت نمود و به تألیف و تدریس مشغول شد. وی علاوه بر درس های معمول حوزه، ریاضیات و «قانون» ابن سینا را نیز تدریس می نمود.
شیخ آقا بزرگ تهرانی در موارد متعددی از کتاب خود، به تألیفات مرحوم علیاری اشاره دارد که مهم ترین آنها کتاب پنج جلدی «بهجة الامال فی شرح زبدة المقال» در علم رجال است که سه جلد اول آن در شرح «زبدة المقال»، منظومه رجالی سید حسین بروجردی (م 1276ق) و دو جلد آخر، شرح منظومه رجالی «مُنتهی الآمال فی علم الرجال» خود وی می باشد که به عنوان تکمیل زبدة المقال مذکور، به نظم آورده است.
از دیگر آثار وی می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
صاحب «ریحانة الادب»، ایشان را از اکابر علمای طراز اول اوایل قرن چهاردهم هجری و فقیه، اصولی، محدث، رجالی، طبیب، نجومی، ریاضی دان، حکیم، متکلم، ادیب، شاعر و در یک جمله، جامع معقول و منقول و فروع و اصول می خواند.
تولد وی در سال 1236ق، در قریه سردرود - دو فرسخی تبریز - بوده است. او در قریه علیار، از نواحی تبریز اقامت گزید و پس از کسب برخی از علوم و معارف، به نجف اشرف عزیمت نمود و در ارض اقدس، به تکمیل معلومات خویش پرداخت.
وی از محضر آیات عظام شیخ مرتضی انصاری، میرزای شیرازی، میرزا محمدحسن شیرازی، حاج سید حسین کوه کمری، شیخ رازی آل یاسین و شیخ مهدی فتونی موفق به اخذ اجازه اجتهاد گردید و پس از آن به شهر تبریز مراجعت نمود و به تألیف و تدریس مشغول شد. وی علاوه بر درس های معمول حوزه، ریاضیات و «قانون» ابن سینا را نیز تدریس می نمود.
شیخ آقا بزرگ تهرانی در موارد متعددی از کتاب خود، به تألیفات مرحوم علیاری اشاره دارد که مهم ترین آنها کتاب پنج جلدی «بهجة الامال فی شرح زبدة المقال» در علم رجال است که سه جلد اول آن در شرح «زبدة المقال»، منظومه رجالی سید حسین بروجردی (م 1276ق) و دو جلد آخر، شرح منظومه رجالی «مُنتهی الآمال فی علم الرجال» خود وی می باشد که به عنوان تکمیل زبدة المقال مذکور، به نظم آورده است.
از دیگر آثار وی می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
wikinoor: علیاری_تبریزی،_علی_بن_عبدالله