لغت نامه دهخدا
علیاء. [ ع َل ْ ] ( ع ن تف ) مؤنث أعلی ̍.ولی در تأنیث أعلی ، عُلیا بهتر و مستعمل تر است. ( از تاج العروس ) ( اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). || ( اِ ) آسمان. ( منتهی الارب ) ( از لسان العرب ) ( تاج العروس ) ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). || سر کوه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). سر کوه ، و یا سر هر کوه بلند. ( از لسان العرب ) ( تاج العروس ). || جای بلند. ( منتهی الارب ) ( از لسان العرب ) ( تاج العروس ) ( اقرب الموارد ). || آنچه بلند برآید از چیزی. || کار بزرگ سترگ. ( منتهی الارب ) ( از لسان العرب ) ( تاج العروس ) ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). ج ، عُلا. ( متن اللغة ).
علیاء. [ ع َل ْ ] ( اِخ ) ابن هیثم. از همراهان علی بن ابی طالب ( ع ) در جنگ جمل. ( از حبیب السیر چ خیام ج 1، ص 529 ). 