علی کمال ( به ترکی استانبولی: Ali Kemal ) ( زاده ۱۸۶۷، استانبول – درگذشته ۶ نوامبر ۱۹۲۲، ازمیت ) نویسنده، روزنامه نگار و سیاستمدار ترک بود. او در سال ۱۹۱۹ ( میلادی ) تحت صدارت داماد فرید پاشا سه ماه وزیر فرهنگ و سپس به مدت دو ماه، واپسین وزیر داخله دولت عثمانی بود که آتاترک را دستگیر کرد. او در جنگ استقلال ترکیه به خاطر تفکرات ضد دیکتاتوری در مقابل ارتش آتاترک جنگید و در نهایت به دستور نورالدین پاشا کشته شد. علی کمال پدر پدربزرگ سیاستمدار بریتانیایی، بوریس جانسون است.
... [مشاهده متن کامل]
علی کمال بیگ پسر رئیس صنف شمع فروشان استانبول بود. نام اصلی او "علیرضا" بود. اما به خاطر علاقه به نامق کمال، شاعر تاثیرگذار بر روشنفکران ملی گرای ترک، لقب کمال برای خود برگزید.
او پس از اتمام تحصیلات مقدماتی وارد «مکتبی ملکیه» ( دانشکده علوم سیاسی ) شد. کنش های سیاسی علی کمال باعث سال ها تبعید و دربدری او شد. در سال ۱۸۸۶ ( میلادی ) درس را رها کرده و به پاریس و ژنو رفت و در ۱۸۸۸ ( میلادی ) پس از مرگ پدرش به استانبول بازگشت درس خود را به پایان رساند. علی با الهام از دانشگاه های اروپایی در سال ۱۸۸۹ ( میلادی ) دوستانش را به صورت انجمن دانشجویی گردهم آورد. پلیس به کنش های سیاسی آنها مشکوک شده و آنها را دستگیر کرد. علی کمال پس از مدتی زندان در سال ۱۸۹۰ به حلب تبعید شد. کمال در دوران تبعیدش در حلب، دو کتاب به نام های ایکی همشیره ( دو خواهر ) و چولده بیر سرگذشت ( سرگذشتی در صحرا ) نوشت.
در سال ۱۸۹۵ ( میلادی ) با گسترش کنش های «جمعیت اتحاد و ترقی»، علی کمال از حلب فرار کرده و به پاریس رفت و در آنجا به مخالفان به نام «ژون ترک» ( ترک های جوان ) پیوست. بیشتر آنان، جوانانی از اشراف و طبقه متوسط بودند که برای تغییر نظام استبدادی عثمانی مبارزه می کردند. اما هنگامیکه معلوم شد علی کمال، پنهانی با عبدالحمید دوم نامه نگاری می کند ناگزیر به ترک محفل جوانان شد. او همچنین ادعا می کرد مقاله هایی که برای چاپ در روزنامه، به استانبول می فرستد نوشته خودش هستند. اما در واقع، برگردان مقاله هایی از مطبوعات فرانسوی بودند که نام خود را به عنوان نویسنده بر آنها می گذاشت.
با برپایی پادشاهی مشروطه در عثمانی، به کشورش بازگشت و از نزدیکان عبدالحمید دوم شد. وی به سردبیری روزنامه اقدام و استادی دارالفنون ( دانشگاه استانبول کنونی ) رسید. علی کمال در دارالفنون، گسترش دهنده تفکر لیبرال بود و دانشجویان را به گرایش های غربی فرا می خواند. همچنین در نوشته های خود در روزنامه اقدام، به جمعیت اتحاد و ترقی کرد که یاران پیشینش در محفل ترک های جوان بودند حمله می کرد که قدرتمندترین جریان سیاسی آن هنگام و دارند بیشترین کرسی های «مجلس مبعوثان» بود. این نوشته های علی کمال علیه جمعیت اتحاد و ترقی، او را در مرکز جنگ و جدال های سیاسی قرار دادند و سرانجام با شورش و نافرمانی دوباره در عثمانی و به زیر کشیده شدن عبدالحمید دوم از پادشاهی، علی کمال در ۱۹۰۹ ( میلادی ) بار دیگر ناچار به ترک عثمانی و زندگی در فرانسه شد.
... [مشاهده متن کامل]
علی کمال بیگ پسر رئیس صنف شمع فروشان استانبول بود. نام اصلی او "علیرضا" بود. اما به خاطر علاقه به نامق کمال، شاعر تاثیرگذار بر روشنفکران ملی گرای ترک، لقب کمال برای خود برگزید.
او پس از اتمام تحصیلات مقدماتی وارد «مکتبی ملکیه» ( دانشکده علوم سیاسی ) شد. کنش های سیاسی علی کمال باعث سال ها تبعید و دربدری او شد. در سال ۱۸۸۶ ( میلادی ) درس را رها کرده و به پاریس و ژنو رفت و در ۱۸۸۸ ( میلادی ) پس از مرگ پدرش به استانبول بازگشت درس خود را به پایان رساند. علی با الهام از دانشگاه های اروپایی در سال ۱۸۸۹ ( میلادی ) دوستانش را به صورت انجمن دانشجویی گردهم آورد. پلیس به کنش های سیاسی آنها مشکوک شده و آنها را دستگیر کرد. علی کمال پس از مدتی زندان در سال ۱۸۹۰ به حلب تبعید شد. کمال در دوران تبعیدش در حلب، دو کتاب به نام های ایکی همشیره ( دو خواهر ) و چولده بیر سرگذشت ( سرگذشتی در صحرا ) نوشت.
در سال ۱۸۹۵ ( میلادی ) با گسترش کنش های «جمعیت اتحاد و ترقی»، علی کمال از حلب فرار کرده و به پاریس رفت و در آنجا به مخالفان به نام «ژون ترک» ( ترک های جوان ) پیوست. بیشتر آنان، جوانانی از اشراف و طبقه متوسط بودند که برای تغییر نظام استبدادی عثمانی مبارزه می کردند. اما هنگامیکه معلوم شد علی کمال، پنهانی با عبدالحمید دوم نامه نگاری می کند ناگزیر به ترک محفل جوانان شد. او همچنین ادعا می کرد مقاله هایی که برای چاپ در روزنامه، به استانبول می فرستد نوشته خودش هستند. اما در واقع، برگردان مقاله هایی از مطبوعات فرانسوی بودند که نام خود را به عنوان نویسنده بر آنها می گذاشت.
با برپایی پادشاهی مشروطه در عثمانی، به کشورش بازگشت و از نزدیکان عبدالحمید دوم شد. وی به سردبیری روزنامه اقدام و استادی دارالفنون ( دانشگاه استانبول کنونی ) رسید. علی کمال در دارالفنون، گسترش دهنده تفکر لیبرال بود و دانشجویان را به گرایش های غربی فرا می خواند. همچنین در نوشته های خود در روزنامه اقدام، به جمعیت اتحاد و ترقی کرد که یاران پیشینش در محفل ترک های جوان بودند حمله می کرد که قدرتمندترین جریان سیاسی آن هنگام و دارند بیشترین کرسی های «مجلس مبعوثان» بود. این نوشته های علی کمال علیه جمعیت اتحاد و ترقی، او را در مرکز جنگ و جدال های سیاسی قرار دادند و سرانجام با شورش و نافرمانی دوباره در عثمانی و به زیر کشیده شدن عبدالحمید دوم از پادشاهی، علی کمال در ۱۹۰۹ ( میلادی ) بار دیگر ناچار به ترک عثمانی و زندگی در فرانسه شد.
