علی کسمایی ( زادهٔ ۱ مهر ۱۲۹۴ تهران – درگذشتهٔ ۶ تیر ۱۳۹۱ تهران ) مدیر دوبلاژ، کارگردان، فیلم نامه نویس و روزنامه نگار ایرانی بود. او ملقب به پدر دوبله ایران است.
علی کسمایی در سال ۱۲۹۴ خورشیدی در تهران زاده شد. پدر و مادر و نیاکان او گیلک و از روستای کسمای گیلان بودند. سال های اولیهٔ زندگی و دبستان را همراه با خانواده در استان گیلان و استان مازندران گذراند. پس از پایان تحصیلات دبیرستان در استان گیلان به تهران رفت و در رشتهٔ حقوق از دانشگاه تهران لیسانسیه شد. از سال ۱۳۲۵ به عنوان نویسنده و مترجم در روزنامه های مختلفی مشغول کار بوده و سردبیری روزنامه های معتبری مانند اطلاعات، مهرایران، عالم هنر و … را به عهده داشته است. علاوه بر این، از دهه ۱۳۲۰ به اخذ پروانهٔ وکالت دادگستری توفیق یافت که پروانهٔ وی اکنون در بخش نمایشگاه اسناد کانون وکلای دادگستری مرکز، نگهداری می شود. کسمایی از سال ۱۳۲۹ با نوشتن فیلم نامهٔ شرمسار ( به کارگردانی اسماعیل کوشان ) به سینمای حرفه ای وارد شد. او علاوه بر نویسندگی، در شاخه های دیگر سینما مانند کارگردانی و بازیگری نیز فعالیت داشته است. اما عمدهٔ دلیل اشتهار کسمایی، به تخصص وی در کار دوبله و مدیریت دوبلاژ بازمی گردد. او از سال ۱۳۳۴ به عنوان مدیر دوبلاژ، به حرفهٔ گویندگی روی آورد و سال های متمادی به توسعهٔ فن دوبله و تربیت گویندگان جوان و مستعد اشتغال داشت. کسمایی بر بسیاری از دوبلورهای سرشناس ایرانی سمت استادی دارد. او به سبب پیشینهٔ طولانی، سوابق درخشان و تجربیاتی که در این عرصه داشت، به عنوان پدر دوبلهٔ ایران نامدار شد. مهین کسمایی از دیگر دوبلورهای ایرانی، برادرزاده او است. علی کسمایی مشهور به عمو دوبلور بود.
... [مشاهده متن کامل]
علی کسمایی پس از تحمل یک دوره بیماری طولانی مدت، در روز ۶ تیر ۱۳۹۱ در تهران به علت کهولت سن درگذشت.
• کمیته مجازات، ۱۳۷۷
• سال های جوانی، ۱۳۷۰
• هور در آتش، ۱۳۷۰
• حکایت آن مرد خوشبخت، ۱۳۶۹ ( بازیگر )
• آخرین پرواز، ۱۳۶۸
• باغ سید، ۱۳۶۸
• اتاق یک، ۱۳۶۵
• هجرت، ۱۳۵۷
• ملکوت، ۱۳۵۵
• سازش، ۱۳۵۳
• شازده احتجاب، ۱۳۵۳
• دکتر ژیواگو
• بانوی زیبای من
• اشک ها و لبخندها ( آوای موسیقی )
• هملت
• تله فیلم «شکاف»
• هزاردستان
• سربداران
علی کسمایی در سال ۱۲۹۴ خورشیدی در تهران زاده شد. پدر و مادر و نیاکان او گیلک و از روستای کسمای گیلان بودند. سال های اولیهٔ زندگی و دبستان را همراه با خانواده در استان گیلان و استان مازندران گذراند. پس از پایان تحصیلات دبیرستان در استان گیلان به تهران رفت و در رشتهٔ حقوق از دانشگاه تهران لیسانسیه شد. از سال ۱۳۲۵ به عنوان نویسنده و مترجم در روزنامه های مختلفی مشغول کار بوده و سردبیری روزنامه های معتبری مانند اطلاعات، مهرایران، عالم هنر و … را به عهده داشته است. علاوه بر این، از دهه ۱۳۲۰ به اخذ پروانهٔ وکالت دادگستری توفیق یافت که پروانهٔ وی اکنون در بخش نمایشگاه اسناد کانون وکلای دادگستری مرکز، نگهداری می شود. کسمایی از سال ۱۳۲۹ با نوشتن فیلم نامهٔ شرمسار ( به کارگردانی اسماعیل کوشان ) به سینمای حرفه ای وارد شد. او علاوه بر نویسندگی، در شاخه های دیگر سینما مانند کارگردانی و بازیگری نیز فعالیت داشته است. اما عمدهٔ دلیل اشتهار کسمایی، به تخصص وی در کار دوبله و مدیریت دوبلاژ بازمی گردد. او از سال ۱۳۳۴ به عنوان مدیر دوبلاژ، به حرفهٔ گویندگی روی آورد و سال های متمادی به توسعهٔ فن دوبله و تربیت گویندگان جوان و مستعد اشتغال داشت. کسمایی بر بسیاری از دوبلورهای سرشناس ایرانی سمت استادی دارد. او به سبب پیشینهٔ طولانی، سوابق درخشان و تجربیاتی که در این عرصه داشت، به عنوان پدر دوبلهٔ ایران نامدار شد. مهین کسمایی از دیگر دوبلورهای ایرانی، برادرزاده او است. علی کسمایی مشهور به عمو دوبلور بود.
... [مشاهده متن کامل]
علی کسمایی پس از تحمل یک دوره بیماری طولانی مدت، در روز ۶ تیر ۱۳۹۱ در تهران به علت کهولت سن درگذشت.
• کمیته مجازات، ۱۳۷۷
• سال های جوانی، ۱۳۷۰
• هور در آتش، ۱۳۷۰
• حکایت آن مرد خوشبخت، ۱۳۶۹ ( بازیگر )
• آخرین پرواز، ۱۳۶۸
• باغ سید، ۱۳۶۸
• اتاق یک، ۱۳۶۵
• هجرت، ۱۳۵۷
• ملکوت، ۱۳۵۵
• سازش، ۱۳۵۳
• شازده احتجاب، ۱۳۵۳
• دکتر ژیواگو
• بانوی زیبای من
• اشک ها و لبخندها ( آوای موسیقی )
• هملت
• تله فیلم «شکاف»
• هزاردستان
• سربداران
