علی هیتی
لغت نامه دهخدا
علی هیتی. [ ع َ ی ِ هی ] ( اِخ ) ابن عطیةبن حسن بن محمدبن حداد حموی شافعی شاذلی. رجوع به علوان حموی شود.
علی هیتی. [ ع َ ی ِ هی ] ( اِخ ) ابن محمدبن عبدالحمید هیتی بغدادی دمشقی صالحی. فقیه بود. اصل وی از عراق است و در سال 812 هَ. ق. متولد شد. سپس ساکن دمشق گردید و در سال 900 هَ. ق. در صالحیه دمشق درگذشت. او راست : فتح الملک العزیز بشرح الوجیز فی الفقه الحنبلی ، در پنج مجلد. ( از الاعلام زرکلی ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید