علی نقی بن ابوالعلاء کمره ای همچنین مشهور به شیخ نقی/علینقی کمره ای ( ۱۵۴۶–۱۶۲۱م ) نویسنده و شاعر ایرانی عصر اول صفوی بود.
علی نقی بن ابوالعلاء کمره ای در سال ۹۵۳ق/۱۵۴۶م در خانواده ای دین مدار در کمره ( در شهرستان خمین کنونی ) زاده شد. در کاشان به تحصیل پرداخت. در سرودن انوع شعر به ویژه ماده تاریخ در زمان پادشاهی عباس یکم شهرت یافت و نزد او گرامی داشته می شد، کمره ای نیز در مدح او و حاتم بیگ اعتمادالدوله سروده است. کمره ای سپس از نزدیکان اعتمادالدوله گشت، با وحشی بافقی، محتشم کاشانی، میرداماد و شیخ بهائی معاشرت هایی نیز داشته است. کمره ای در سال ۱۰۳۰ق/۱۶۲۱م در ۷۸ سالگی در اصفهان درگذشت؛ ماده تاریخ آن از نظمی تبریزی:
... [مشاهده متن کامل]
دیوان اشعار او بیش از چهار هزار بیت قصیده، غزل و رباعی است با مقدمه ای به نثر. بر پایهٔ بررسی ذبیح الله صفا «وی را همهٔ نویسندگان احوالش به نیک خویی و صفا و انصاف و نیک رفتاری با خاص و عام وصف کرده و سلیقه اش را در سخنوری ستوده اند. » و بنا به دیدگاه او، «سخنش روان و دور از ابهام ها و تعقیدهای لفظی و معنوی است مقصود خود را به سادگی و رها از هرگونه تکلف بیان می کند. هم قصیده سراست و هم غزل گوی، واگرچه تعلیمات مدرسه ای او در کلامش بی تأثیر نمانده است ولی در غزلش شور و حال و بیت های مضمون دار پرمعنی بسیار است. » قصایدش در مدح پیامبر اسلام و امامان شیعه و عباس یکم و حاتم بیگ، مرشد قلی خان و امام قلی خان و بعضی از سران صفوی معاصرش است.
• حدوث العالم
• مناسک حج
• همم الثواقب
• دیوان اشعار: که شامل غزل، قصیده، قطعه، رباعی ترکیب بند و مراثی است.
علی نقی بن ابوالعلاء کمره ای در سال ۹۵۳ق/۱۵۴۶م در خانواده ای دین مدار در کمره ( در شهرستان خمین کنونی ) زاده شد. در کاشان به تحصیل پرداخت. در سرودن انوع شعر به ویژه ماده تاریخ در زمان پادشاهی عباس یکم شهرت یافت و نزد او گرامی داشته می شد، کمره ای نیز در مدح او و حاتم بیگ اعتمادالدوله سروده است. کمره ای سپس از نزدیکان اعتمادالدوله گشت، با وحشی بافقی، محتشم کاشانی، میرداماد و شیخ بهائی معاشرت هایی نیز داشته است. کمره ای در سال ۱۰۳۰ق/۱۶۲۱م در ۷۸ سالگی در اصفهان درگذشت؛ ماده تاریخ آن از نظمی تبریزی:
... [مشاهده متن کامل]
دیوان اشعار او بیش از چهار هزار بیت قصیده، غزل و رباعی است با مقدمه ای به نثر. بر پایهٔ بررسی ذبیح الله صفا «وی را همهٔ نویسندگان احوالش به نیک خویی و صفا و انصاف و نیک رفتاری با خاص و عام وصف کرده و سلیقه اش را در سخنوری ستوده اند. » و بنا به دیدگاه او، «سخنش روان و دور از ابهام ها و تعقیدهای لفظی و معنوی است مقصود خود را به سادگی و رها از هرگونه تکلف بیان می کند. هم قصیده سراست و هم غزل گوی، واگرچه تعلیمات مدرسه ای او در کلامش بی تأثیر نمانده است ولی در غزلش شور و حال و بیت های مضمون دار پرمعنی بسیار است. » قصایدش در مدح پیامبر اسلام و امامان شیعه و عباس یکم و حاتم بیگ، مرشد قلی خان و امام قلی خان و بعضی از سران صفوی معاصرش است.
• حدوث العالم
• مناسک حج
• همم الثواقب
• دیوان اشعار: که شامل غزل، قصیده، قطعه، رباعی ترکیب بند و مراثی است.