علی ناشری

لغت نامه دهخدا

علی ناشری. [ ع َ ی ِ ش ِ ] ( اِخ ) ابن أبی بکربن علی بن محمدبن أبی بکربن عبداﷲبن عمربن عبدالرحمان بن عبداﷲ یمانی زبیدی شافعی. مشهور به ناشری و ملقب به موفق الدین. وی فقیه و مورخ بود و در سال 754 هَ. ق. در زبیدی متولد شد و در 15 صفر سال 844 هَ. ق.در تعز درگذشت. او راست : 1- الثمر الیافع. 2- الجواهر المسمنات فی فروع الفقه الشافعی. 3- روضةالناظر فی اخبار دولة الملک الناصر. 4- الفوائد الزوائد. 5- مختصر فی زیارة النساء للقبور. و نیز او را دیوان شعری است. ( از معجم المؤلفین از هدیة العارفین ج 1 ص 718 و ایضاح المکنون ج 1 ص 347 و... و شذرات الذهب ابن عماد ج 7 ص 251 و الضوء اللامع سخاوی ج 5 ص 205 ).
علی ناشری. [ ع َ ی ِ ش ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن ابی بکربن عبداﷲبن عمربن عبدالرحمان ناشری زبیدی یمانی شافعی. مکنی به ابوالحسن. وی شاعر بود و در اخبار و تاریخ و آداب و سیر پادشاهان اطلاعاتی داشت. و در سال 812 هَ. ق. درگذشت. او راست : الادب السلسل الجاری فی ذکر الجواری. و نیز او را اشعاری است. ( ازمعجم المؤلفین از الضوء اللامع سخاوی ج 5 ص 290 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس