علی میثمی. [ ع َ ی ِ م َ ث َ ] ( اِخ ) ابن اسماعیل بن شعیب بن میثم بن یحیی تمار اسدی کوفی بصری میثمی. مکنی به ابوالحسن. وی از احفاد میثم تمار از خواص امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود. و خود وی در زمره اصحاب امام علی بن موسی الرضا علیه السلام به شمار میرفت. وی از متکلمان امامیه بود و نخستین کسی است که باب علم کلام را مفتوح کرد. اصل او از کوفه بود اما ساکن بصره گردید و او را با ملحدان و نصاری و دیگر ائمه مذاهب مناظرات بسیاری است که در کتب گوناگون نقل شده است. و از آن جمله مجالس اوست با هشام بن حکم ( متوفی در سال 179 هَ. ق. ) در عهد رشید عباسی. او راست : 1- الاستحقاق. 2- الکامل ، که کتابی است در امامت. ( از ریحانة الادب ج 4 ص 113 از هدیةالاحباب ص 250 و نامه دانشوران ج 1 ص 731 ) ( از معجم المؤلفین از الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 175 و الفهرست طوسی ص 87 و هدیة العارفین ج 1 ص 669 و کتاب الرجال نجاشی ص 176 و منتهی المقال ج 2 ص 207 و تنقیح المقال مامقانی ج 2 ص 270 ).
فرهنگ فارسی
ابن اسماعیل بن شعیب بن میثم بن یحیی تمار اسدی کوفی بصری میثمی مکنی به ابوالحسن وی از احفاد میثم تمار از خواص امیر المومنین علی علیه اسلام بود و خود وی در زمره اصحاب امام علی بن موسی الرضا علیه السلام بشمار میرفت وی از متکلمان امامیه بود و نخستین کسی است که باب علم کلام را مفتوح کرد اصل او از کوفه بود اما ساکن بصره گردید و او را با ملحدان و نصاری و دیگر ائمه مذاهب مناظرات بسیاری است که در کتب گوناگون نقل شده است
