علی مع الحق و الحق مع علی علیه السلام

[ویکی نور] علی مع الحق و الحق مع علی علیه السلام نوشته سعید ابومعاش، بیست ویکمین اثر از سری کتاب های «سلسلة الشیعة الفرقة الناجیة» است. موضوع این اثر عربی، امامت است. نویسنده در این اثر سعی کرده روایات رسول خدا(ص)، استنادات امیرالمؤمنین و خلفا و نقل قول های علما در کتاب هایشان، به ویژه عالمان اهل سنت درباره «معیت علی و حق» را نقل کند. انگیزه نویسنده از تألیف کتاب، دفع شبهه ابن تیمیه مبنی بر جعلی و ضعیف بودن روایت معیت علی و حق است که نویسنده در پایان کتاببه آن اشاره کرده است.
کتاب ساختار مدون و مرتبی ندارد و مطالب آن در چهل ونه شماره ذکر شده و در پایان هر روایت یا نقل قول، مصادر آن، از شیعه و عامه ذکر شده است. کتب تاریخی چون تاریخ خلفا ی سیوطی و تاریخ بغداد؛ کتب حدیثی همچون مستدرک حاکم نیشابوری، الجامع الصغیر؛ کتب تفسیری چون مجمع البیان طبرسی و تفسیر فخر رازی و... از منابع مورداستفاده نویسنده به شمار می رود.
حدیث اول، از جلد سوم صحیح ترمذی از پیامبر اکرم(ص) و با این مضمون است: «رحم الله علیا اللهم أدر الحق معه حیثما دار»، خدا علی را رحمت کند. پروردگارا حق را مدار او بگردان. نویسنده منابع متعددی از عامه را که این حدیث در آن ها آمده، ذکر می کند حدیث دوم از حافظ بدخشی در «مفتاح النجا» است که در آن پیامبر(ص) به علی(ع) فرمود: «یا علی إن الحق معک و الحق علی لسانک و فی قلبک و بین عینیک»؛ ای علی حق با تو و بر زبان و قلبت و پیش چشم توست. سومین مورد، احتجاج امیرالمؤمنین(ع) در روز شورا است. موفق بن احمد خوارزمی در مناقب آورده که ابوطفیل عامر بن وائله گفت در روز شورا، پیش در نشسته بودم و شنیدم که ... علی(ع) به آنان درباره کلام رسول خدا(ص) «... الحق مع علی و علی مع الحق یدور الحق مع علی کیف دار...» احتجاج کرد و همه وی را تصدیق کردند. مورد چهارم را ابوبکر بغدادی صاحب کتاب «تاریخ بغداد» از قول ام سلمه نقل می کند. در این روایت از قول ابوثابت نقل شده که بر ام سلمه وارد شدم و او اشک ریزان عبارات «علی مع الحق و الحق مع علی و لن یفترقا حتی یردا علی الحوض یوم القیامة» را از قول رسول خدا(ص) می گفت بسیاری از مطالب کتاب برگرفته از احادیث نبوی(ع) و اهل بیت(ع) است، لکن در میان آن ها نقل قول حاکمان نیز به چشم می خورد؛ بیستمین موردی که نویسنده بر معیت حضرت علی(ع) با حق برمی شمرد داستانی از معاویة بن یزید بن معاویة بن ابوسفیان است؛ ابن حجر هیثمی در صواعق المحرقه می گوید: معاویه بن یزید بعد از مرگ پدرش بالای منبر رفت و گفت این خلافت، ریسمان الهی است و جدم معاویه با علی(ع) که شایسته خلافت بود منازعه و جدال کرد. جدم معاویه، آن کارهای خلافی که انجام داد، رفت به درون قبر و با گناهانش در آنجا قرین گشت؛ سپس پدرم یزید آمد خلافت را تصاحب کرد و اهلیت نداشت و با فرزند دختر رسول خدا(ص) نزاع و جنگ کرد و او هم رفت به درون قبر، چه بد جایگاهی رفته... عترت پیامبر اکرم(ص) را مظلومانه کشت، خمر را مباح دانست، کعبه را ویران کرد، شیرینی خلافت را نتوانست درک کند... به خدا قسم اگر دنیا خیر باشد که ما بهره خویش را از آن گرفته ایم و اگر شر باشد پس بس باشد برای خاندان ابوسفیان از آن چیزی که انجام داده اند... . ایشان بعدازاین سخنرانی از منبر پایین آمد و خلافت را واگذاشت و ناپدید شد و بعد از چهل روز از دنیا رفتدر این نمونه نیز می بینم معاویة بن یزید بر حقانیت و شایستگی حضرت علی(ع) اقرار می کند.
چهل و نهمین شماره از موارد کتاب، تبیین شبهه ابن تیمیه در کلمات «علی مع الحق و الحق مع علی ...» است. او معتقد است این حدیث، کذب است و هیچ کسی آن را حتی با سند ضعیف از پیامبر(ص) نقل نکرده است. نویسنده، پاسخ ابن تیمیه را از الغدیر علامه امینی می دهد. ایشان با استخراج این روایت از منابع اهل سنت به پاسخگویی به عناد و شبهه مطرح شده ابن تیمیه برخاسته است. ایشان در ادامه می گوید: عناد ابن تیمیه با امیرالمؤمنین(ع) باعث نادیده گرفتن این دست از روایات می شود
کتاب، فهرست مطالب و منابع و مآخذ و پاورقی ندارد.
مطالعه کتاب علی مع الحق و الحق مع علی علیه السلام در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور