علی مسعودی
لغت نامه دهخدا
علی مسعودی. [ ع َ ی ِ م َ ] ( اِخ ) ( امیر سید... ) ابن شهاب بن حسن بن محمد همدانی مسعودی. مشهور به ابن شهاب. ادیب و صوفی متولد در سال 714 هَ. ق. وی در ابتدا ملازم شیخ شرف الدین محمودبن عبداﷲ مزدقانی بود و نیز از شیخ تقی الدین علی دوستی کسب روش طریقت میکرد. مسعودی به اشاره شیخ شرف الدین محمود، سه نوبت ربع مسکون را طواف کرد و به صحبت هزار و چهارصد ولی رسید و در ششم ذیحجه سال 786 یا 776 هَ. ق. درگذشت و در ولایت ختلا در هند دفن گردید. وی از معاصران امیرتیمور گورگانی بوده است. او راست : 1- اخلاق محرم.2- الاسرار القلبیة. 3- ذخیرة الملوک. 4- الرسالة القدسیة فی اسرار النقطة. 5- روضة العلوم و روحةالمفهوم. 6- شرح اسمأاﷲ. 7- شرح فصوص الحکم ابن عربی. 8- مرآةالرجال فی علم القیافة. 9- مشارب الاذواق ، که شرح قصیده خمریه ابن فارض است. ( از معجم المؤلفین ) ( حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 542 ) ( الذریعه ج 9 ص 765 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید