علی متیوی. [ ع َ ی ِ ؟ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ متیوی. مکنی به ابوالحسن. وی فقیه و نحوی و عروضی و ادیب بود و بسال 1247 هَ. ق. درگذشت. او راست : شرح بر قصیده ابراهیم ریاحی تونسی ، در مدح مولای ابراهیم علوی. ( از معجم المؤلفین از فهرس الفهارس کتانی ج 3 ص 132 ).
