علی متیطی. [ ع َ ی ِ م َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲبن ابراهیم بن محمد انصاری مالکی. مشهور به متیطی و مکنی به ابوالحسن. فقیه بود و مدتی عهده دار امر قضاء شریش بود و در سال 570 هَ. ق. در همانجا درگذشت. او راست : النهایة و التمام فی معرفة الوثائق والاحکام. نسبت متیطی را به «متیطة» از قرای احواز در جزیرة الخضراء یاد کرده اند. ( از معجم المؤلفین از ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 693 و هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 700 ).
