علی مازندرانی

لغت نامه دهخدا

علی مازندرانی. [ ع َ ی ِ زَ دَ ] ( اِخ ) ( ملا... ). مشهور به جاوید. و چون نسب خود را به بلال حبشی میرساند، به «حبش » نیز شهرت دارد. وی در مازندران قاضی بود و در سال 1070 هَ. ق. در اصفهان درگذشت و در مقبره بابارکن الدین دفن گشت. تخلص او ابتدا «دانش » بود سپس تخلص «جاوید» را برگزید. او را اشعاری است. ( از الذریعه ج 9 ص 190 و 753 از تذکره نصرآبادی ص 374 و آتشکده آذر ص 165 و تذکره غنی ص 35 و مطلع الشمس ج 2 ص 444 ).

علی مازندرانی. [ ع َ ی ِ زَ دَ ] ( اِخ ) ابن جمشید نوری مازندرانی اصفهانی شیعی. رجوع به علی نوری شود.

علی مازندرانی. [ ع َ ی ِ زَ دَ ] ( اِخ ) ابن علی استرابادی مازندرانی. ملقب به عمادالدین. رجوع به علی استرابادی شود.

علی مازندرانی. [ ع َ ی ِ زَ دَ ] ( اِخ ) ابن فاضل مازندرانی. ملقب به زین الدین. وی در حدود سال 699 هَ. ق. در قید حیات بود. او راست : 1- القوائد الشمسیة. 2- قصة الجزیرة الخضراء. ( از معجم المؤلفین ).

علی مازندرانی. [ ع َ ی ِ زَ دَ ] ( اِخ ) نوری مازندرانی اصفهانی. رجوع به علی نوری شود.

فرهنگ فارسی

نوری مازندرانی اصفهانی

پیشنهاد کاربران

بپرس